Kie­dy mia­łam dwa­dzie­ścia lat, by­łam zbyt mło­da, by umieć cie­szyć się chwi­lą. Wy­da­wa­ło mi się, że ży­cie jest nud­ne, że jest udrę­ką bez ce­lu. Na­uczy­łam się do­ce­niać każ­dą chwi­lę, kie­dy sta­łam się doj­rza­łą ko­bie­tą. A sta­łam się nią, gdy za­czę­łam sa­ma so­bie wy­zna­czać ce...