"Nad Rospudą i Pregołą znowu świeciły łuny. W dzień nad drzewami puszczy, kłębiły się dymy podświetlone czerwienią pożogi. Budziły trwogę i zarazem ostrzegały, o Krzyżackim pochodzie. Pod niebo leciał krzyk wyrzynanej w pień ludności, błagającej litości, której nie znali rycerze w białych płaszc...

To piękna powieść o odchodzących w zapomnienie przydrożnych kapliczkach, gburskich chatach, oraz rodzimej przyrodzie brutalnie niszczonej przez człowieka w którą wplecione są wątki z życia ludzi będących „solą tej ziemi”....

Realia, w których rozgrywa się akcja mojej społeczno — obyczajowo i po części autobiograficznej powieści poznałem w ciągu wieloletniej pracy w kombinatach rolnych czasu PRL-u. Nie wszystkie opisane historie i zdarzenia, osoby i imiona są wymyśloną fikcją literacką. Pisałem o niespełnionych marzeniac...