
Uśpiony głos
- Wydawca:
- Marginesy
- Kategoria:
- Obyczajowe i romanse
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-63656-50-8
- Rok wydania:
- 2014
- Słowa kluczowe:
- autorka
- głos
- hortensii
- kobiet
- madrytu
- murów
- niezłomnej
- pisała
- przejmująca
- siostra
- spacerniaku
- uśpiony
- mobi
- kindle
- azw3
- epub
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).
Kilka słów o książce pt. “Uśpiony głos”
Historia hiszpańskich róż, których nie potrafił złamać Generał Franco – wstrząsająca powieść o niezłomnej wierze i miłości.
Dulce Chacón opowiada o losie kobiet, które przeżyły piekło hiszpańskiej wojny.
Wyzwala wspomnienia rozciągniętych na pryczach bólu i rozpaczy, nadziei krążącej po spacerniaku, miłości ukrytej pod bluzką i odbijającej się od murów bezsilności. Godność jest jedyną bronią żon, narzeczonych, sióstr i matek republikańskich partyzantów – Hortensii, której pisane było zginąć, jej siostry – pięknej Pepity o niemożliwie niebieskich oczach, rudowłosej Elviry, Reme o barwie głosu jak jej popielate włosy i niepokornej Tomasy o oliwkowej cerze.
Mistrzowsko dramatyczna, przejmująca powieść oparta na relacjach ocalałych kobiet przerwała trwające dziesiątki lat milczenie rozdartej Hiszpanii. Wywołała burzę w kraju, gdzie do dziś sąsiedzi patrzą na siebie wilkiem i mówią o sobie rojillos (czerwoni) lub fachas (faszyści).
„Dla wielu ta wojna jeszcze się nie skończyła” – twierdziła autorka w wywiadach.
„Ta powieść jest hołdem złożonym kobietom, które milczały zbyt długo. Dałam im głos” – powiedziała Dulce Chacón po wydaniu książki.
Urodzona w Zafrze w 1954 roku córka reżimowego burmistrza miasta wychowała się w arystokratycznym domu przesiąkniętym prawicowymi poglądami i poezją pisaną przez ojca. Po jego śmierci, gdy miała dwanaście lat, razem z matką i siostrą bliźniaczką Inmą przeniosły się do Madrytu. I obie z siostrą zostały poetkami i pisarkami. Uśpiony głos pisała cztery lata. Dotarła do wielu ofiar wojny domowej, by odkryć to, czego nie uczono jej w szkole. W powieści przedstawiła łagodniej niektóre prawdziwe zdarzenia, bo uznała, że byłyby zbyt brutalne dla czytelnika. Od bohaterki książki Pepity usłyszała: „Wybaczam, ale nie zapominam”. Niepamięć uważała za najważniejszy problem Hiszpanii. Zmarła na raka rok po publikacji książki.