Strona główna » Poradniki » Detoks umysłu. Jak przebaczyć sobie i innym, pozbyć się negatywnych emocji i żyć pełnią życia

Detoks umysłu. Jak przebaczyć sobie i innym, pozbyć się negatywnych emocji i żyć pełnią życia

4.00 / 5.00
  • ISBN:
  • 978-83-7377-965-5

Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).

Kilka słów o książce pt. “Detoks umysłu. Jak przebaczyć sobie i innym, pozbyć się negatywnych emocji i żyć pełnią życia

 

 

Nie umiesz poradzić sobie z negatywnymi emocjami i dawnymi lękami?

 

Wielu z nas ma ten problem, co prowadzi do ciągłej frustracji, niezadowolenia i kumulacji złych emocji. Wszystkiemu winne jest zbyt szybkie tempo życia, duża ilość stresu i brak czasu dla siebie. Każdy człowiek potrzebuje chwili wytchnienia i spojrzenia w głąb siebie, by odzyskać swoją wewnętrzną równowagę. Wystarczy, że skorzystasz z rad Autorki.

 

Satysfakcja na wyciągnięcie ręki!

 

Dzięki tej książce poznasz sprawdzone sposoby radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Nauczysz się myśleć pozytywnie w każdej sytuacji i dostrzeżesz, jakie zmiany to za sobą niesie. Obudzisz w sobie „wewnętrzne dziecko”, będziesz czerpać większą radość z tego, co robisz i odkryjesz, że wszystko ma swój początek w umyśle.

 

Czysty umysł – lepsze życie!

Polecane książki

Kapitały własne stanowią własne źródło finansowania zasobów majątkowych. Oznaczają one wartość wniesionych do firmy przez właścicieli – np. wspólników, udziałowców, akcjonariuszy – środków gospodarczych, a także środków, które zostały wygospodarowane przez jednostkę w toku jej działalności. Sprawdź,...
Poradnik do gry Football Manager 2007 przyda się głownie tym graczom, którzy dopiero zaczynają przygodę z menedżerami piłkarskimi. Przede wszystkim zostały w nim opisane te aspekty rozgrywki, które są najważniejsze dla pomyślności naszych działań. Football Manager 2007 - poradnik do gry zawiera posz...
"Efekt cieplarniany" to kolejny "odcinek" serialu Technomoralitet Futurystyczny. Składa się z 12 piosenek - wierszyków śpiewanych, w których autor nawołuje do popatrzenia na świat z perspektywy prostych oczywistości, a więc ze znacznej odległości od nowoczesnego, inteligentnego i hipnotyczneg...
W książce zaprezentowano główne aspekty przemian społecznych, gospodarczych i politycznych oraz ich skutki, także w postaci zmiany lub degradacji dotychczasowych autorytetów. Współczesne wychowanie i nowe programy edukacyjne powinny uwzględniać szereg negatywnych zjawisk społecznych sprzyjających de...
REPRINT. Alessandro Guagnini (w Polsce znany jako Aleksander Gwagnin, ur. 1534 w Weronie, zm. 1614 w Krakowie) – polski historyk, żołnierz i dziejopis pochodzenia włoskiego. Urodził się we włoskiej zubożałej rodzinie szlacheckiej. Od 1561 uczestniczył w północnej wojnie siedmioletniej. Walczył równi...
Podręcznik Prawo rzeczowe oparty jest przede wszystkim na systematyce Kodeksu cywilnego i zawiera informacje na temat: własności rzeczy ruchomych i nieruchomości oraz użytkowania wieczystego, ograniczonych praw rzeczowych, w tym m.in. użytkowania, służebności, hipoteki, posiadania i ksiąg wieczystyc...

Poniżej prezentujemy fragment książki autorstwa Tatiana Jewsiejewa

REDAKCJA: Patrycja Buraczewska

SKŁAD: Aleksandra Lipińska

PROJEKT OKŁADKI: Aleksandra Lipińska

KOREKTA: Małgorzata Koniarska

Wydanie I

Białystok 2019

ISBN 978-83-7377-965-5

© Tatiana Jewsiejewa

© Copyright for this edition by Studio Astropsychologii, Białystok 2017

All rights reserved, including the right of reproduction in whole or in part in any form.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Żadna część tej publikacji nie może być powielana ani rozpowszechniana za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych bez pisemnej zgody posiadaczy praw autorskich.

Książka ta zawiera porady i informacje odnoszące się do opieki zdrowotnej. Nie powinny one jednak zastępować porady lekarza ani dietetyka. Jeśli podejrzewasz u siebie problemy zdrowotne lub wiesz o nich, powinieneś skonsultować się z lekarzem zanim rozpoczniesz jakikolwiek program poprawy zdrowia czy leczenia. Dołożono wszelkich starań, aby informacje zaprezentowane w tej książce były rzetelne i aktualne podczas daty jej publikacji. Wydawca i autor nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek skutki dla zdrowia mogące wystąpić w wyniku stosowania zaprezentowanych w książce metod.

15-762 Białystok

ul. Antoniuk Fabr. 55/24

85 662 92 67 – redakcja

85 654 78 06 – sekretariat

85 653 13 03 – dział handlowy – hurt

85 654 78 35 – www.talizman.pl – detal

strona wydawnictwa: www.studioastro.pl

Więcej informacji znajdziesz na portalu www.psychotronika.pl

Skład wersji elektronicznej

konwersja.virtualo.pl

Wstęp

Drogi Czytelniku,

trzymasz w swoich rękach podręcznik, który zawiera cenną wiedzę o zasadach rządzących umysłem oraz ich bezpośrednim wpływie na nasze życie. Nieznajomość tych praw lub ich ignorowanie nieuchronnie prowadzi do niezliczonych kłopotów i niepowodzeń, natomiast ich poznanie i przestrzeganie – przynosi szczęście. To proste w teorii, nieco trudniejsze w praktyce. Najważniejsza lekcja, jaką musimy przyswoić, to miłość do samego siebie. Jak tylko podejmiemy decyzję, by zakochać się w sobie bez pamięci, reszta sama się ułoży.

My, ludzie, jesteśmy nauczeni budować poczucie tożsamości w oparciu o relację ze światem zewnętrznym, a nie z samym sobą. Niestety, w ten sposób skazujemy siebie na ciągłe przeżywanie frustracji, stresu, smutku i niezadowolenia. Bez rzetelnej wiedzy o sobie i swoich prawdziwych potrzebach, bez życia w zgodzie ze sobą można zwyczajnie zapomnieć o osiągnięciu długotrwałego poczucia bezpieczeństwa i szczęścia. I właśnie w tym celu, czyli zachęceniu jak największej grupy ludzi do poznawania siebie, w którym kryje się klucz do szeroko pojętego sukcesu, powstał ten podręcznik. Gdy mamy w pogotowiu sprawdzone metody, jak choćby do przepracowania trudnych emocji, stwarzamy sobie szansę, aby ich użyć w odpowiednim momencie, a tym samym lepiej zadbać o swoją higienę psychiczną. Dzięki temu pozbywamy się niepożądanych zachowań, nawyków i budujemy zaufanie, szacunek i życzliwość do siebie. I tak krok po kroku zawieramy trwałą przyjaźń z samym sobą, a także odzyskujemy prawdziwą niezależność. A z tego miejsca możemy wyruszyć w każdą drogę. Nie bez powodu Oscar Wilde powiedział, że „kochać samego siebie to początek romansu na całe życie”. Zacznij już dziś!

Temat„Miłość do samego siebie”Lekcja 1Miłość własna

Pytania do dyskusji:

1. Miłość do siebie samego – jakie skojarzenia budzą w tobie te słowa?

2. O kogo lub o co najczęściej troszczysz się w swoim życiu?

3. Kogo chciałbyś lepiej poznać?

4. Jak często bywasz zadowolony z siebie?

5. Czy słyszałeś kiedyś o pojęciu „inteligencja emocjonalna” albo „inteligencja serca”?

Zadanie: opisanie możliwie najpełniej samego siebie, uwzględniając wszystkie słabe i mocne strony.

Teoria:

Miłość jest cierpliwa, łaskawa, ufna, pokorna, niewinna, hojna, wybaczająca, wspierająca i obejmująca wszystko. Cechują ją wdzięczność, ciepło, troska, współczucie, spełnienie, prawda, czystość myśli, serca, intencji i działania. Miłość jest sposobem bycia. Każdy z nas może uczynić świat piękniejszym, jeżeli zacznie okazywać życzliwość wszystkim żyjącym stworzeniom. Miłość przemienia, przyspiesza uzdrowienie, rodzi wdzięczność za wszystko, co nas spotyka. Albowiem to, co dajemy, nie oczekując niczego w zamian, wraca do nas. Zaniechanie osądzania, tak jak i rezygnacja z żądania czegokolwiek od innych, w dużym stopniu zwiększa naszą zdolność do miłości. Dzięki temu nie postrzegamy ludzi przez pryzmat tego, co mają lub robią, lecz przez docenianie tego, kim są albo się stali. Miłość to podstawowa zasada życia. Jeśli nie trzymamy się jej, zwyczajnie cierpimy. Najczęściej słowo „miłość” kojarzy się z miłością romantyczną. Jednak oprócz niej istnieją inne rodzaje miłości, np. miłość do zwierząt, rodziny i przyjaciół, umiłowanie wolności, celu, miłość jako przebaczenie, akceptacja, życzliwość, szacunek, męstwo, braterska więź (koledzy z klasy, kumple z wojska), jako przyjaźń, opieka, pełna poświęceń miłość matczyna.

Daniel Goleman, światowej sławy amerykański psycholog, wprowadził pojęcie „inteligencji emocjonalnej”, które odnosi się do zależności między umiejętnością zarządzania własnymi emocjami a odnoszeniem sukcesów w życiu zawodowym i prywatnym. W oparciu o liczne autorskie badania Goleman doszedł do wniosku, że inteligencja emocjonalna ma o wiele większy wpływ na jakość i poczucie zadowolenia z życia, niż zdolności intelektualne. A to oznacza, że kompetencje osobiste są ważniejsze niż iloraz inteligencji.

Na poziomie miłości kierujemy się sercem, gdyż miłość nie jest czymś intelektualnym i nie pochodzi z umysłu. Stąd niektórzy specjaliści i myśliciele zaczęli używać pojęcia „inteligencja serca”. Inteligencja serca – to patrzenie i pojmowanie świata przez pryzmat serca, zaufanie do siebie, podjęcie odpowiedzialności za siebie, które jest podstawą wszelkiej odpowiedzialności, zdolność rozumienia siebie, własnych emocji i ich kontrolowanie, samomotywacja, empatia, szacunek i życzliwość do samego siebie.

Pamiętaj: umiejętność kochania innych bierze się ze zdolności kochania siebie. Gdy jesteśmy przepełnieni miłością, pragniemy obdarzać nią wszystkich dookoła. W istocie nie można kochać jednej osoby, a nienawidzić drugiej. Jeżeli sądzimy, że kochamy siebie, a jednocześnie żywimy do kogoś urazę, gniew i nie chcemy wybaczyć, oznacza to, że na głębszym poziomie wypieramy jakiś aspekt siebie, czyli wcale tak do końca się nie kochamy. Gdy w pełni siebie akceptujemy, wówczas obejmujemy miłością innych ze względu na nadmiar pozytywnych uczuć do siebie. W miłości i akceptacji innych ludzi nikt nie może wykroczyć ponad swój poziom świadomości i uznania dla samego siebie. A zatem bądź uprzejmy i miły dla siebie, zacznij dbać i wspierać siebie – to jest to, co małemu dziecku jest najbardziej potrzebne, by mogło wyrażać jak najlepiej wszystkie swoje możliwości. Dorosła osoba potrzebuje tego w nie mniejszym stopniu!

Główna teza: poznanie samego siebie jest niezbędnym warunkiem do osiągnięcia trwałego spokoju i szczęścia!

Większość konfliktów, jakich doświadczamy w życiu zawodowym i prywatnym, bierze się z braku znajomości siebie. Stąd, jeśli chcesz rozwiązać problemy i naprawić błędy, tak by w przyszłości już się nie powtarzały, zacznij od zawarcia przyjaźni z samym sobą. Ciągłe obserwowanie siebie, uczciwy ogląd własnych uczuć, myśli i czynów jest pierwszym milowym krokiem w naszej podróży w głąb siebie. Drugim wielkim krokiem jest przebaczenie, czyli odwrócenie minionych wątpliwości, przeżyć oraz sposobu postrzegania ludzi jako tych, którzy są niegodni miłości.

Próba odtworzenia i przepracowania doświadczeń z dzieciństwa stanowi ważny element procesu poznawania siebie. Jednak dokonanie wglądu w uczucia z wczesnych lat naszego życia budzi najczęściej opór. Boimy się tego, co możemy tam odkryć i na ogół jesteśmy zdania, że nie warto wracać do tego, co już dawno minęło. Jest to błędne przekonanie. Badania naukowe dowodzą, że im bardziej wypieramy nasze bolesne wspomnienia, tym większą kontrolę mają one nad naszym życiem. Dlatego jeśli naprawdę chcemy na zawsze pozbyć się niepożądanych zachowań, nawyków, emocji, musimy im się przyjrzeć i przepracować je. Dzięki temu odzyskamy nie tylko wolność, ale i zwiększymy szansę na zawarcie prawdziwej przyjaźni z samym sobą.

Sentencja:

„Największe zło, jakie się może przydarzyć człowiekowi, to pomyśleć źle o sobie”.

Goethe

Lekcja 2Moje wewnętrzne dziecko I

Pytania do dyskusji:

1. Od czego, twoim zdaniem, zależy poczucie szczęścia?

2. Czy zawsze wierzysz w siebie?

3. Jak myślisz, z ilu aspektów składa się nasze „ja”, czyli osobowość?

4. Czy mógłbyś je wymienić i opisać?

5. Czy słyszałeś kiedyś o pojęciu „wewnętrzne dziecko”?

Zadanie: nawiązanie kontaktu ze swoim wewnętrznym dzieckiem.

Teoria:

Autentyczną miłość własną cechują zaufanie, wiara i akceptacja siebie takimi, jacy jesteśmy. Brak zaufania u wielu ludzi objawia się tym, że ograniczają swoją aktywność do zapewnienia sobie bytu materialnego, rezygnują z marzeń i nie żyją pełnią swoich możliwości. Kiedy tracimy najcenniejsze dary, jakimi są własna miłość i zaufanie, przestajemy się czuć panami samych siebie, a to oznacza, że wzrasta w nas tendencja do uzależniania się od innych. Potrzeba przetrwania i ochrony wynika z lęku i braku zaufania do siebie. W dzieciństwie często słyszymy takie słowa, jak „nie rób”, „nie dotykaj”, „odejdź”, które zaszczepiają lęk i sieją wątpliwości dotyczące naszego poczucia własnej wartości. Wskutek tego rozwija się fałszywy obraz nas samych, który w głównej mierze opiera się na wartościach zewnętrznych, takich jak sukces, pieniądze, uznanie społeczne i władza.

Poczucie szczęścia nie zależy do zewnętrznych okoliczności, lecz od nas samych. Tłumiąc i wypierając naszą wrodzoną szczęśliwość, jesteśmy sfrustrowani, a co za tym idzie, ranimy siebie i innych. Bez poznania siebie i swoich prawdziwych potrzeb nigdy nie osiągniemy stanu harmonii i szczęścia. Życie w zgodzie ze sobą kryje w sobie klucz do szeroko pojmowanego sukcesu. Dlatego nie należy bać się samych siebie, unikać odpowiedzialności i zapominać o największym ze wszystkich obowiązków, jakie mamy, czyli obowiązku wobec siebie. Trzeba uhonorować życie wewnętrzne i nie zwlekać z czerpaniem z jego mocy i mądrości. Wybór z pełną świadomością i odpowiedzialnością szczęścia, pokonanie oporu przed nim oraz wiara, że na nie zasługujemy, powoduje, że uzyskujemy dostęp do dobra i obfitości w swoim życiu.

Pamiętaj: jedyne prawdziwe źródło poczucia bezpieczeństwa i szczęścia tkwi w nas samych.

Główna teza: proces odkrywania, uprawomocnienia i pokochania wewnętrznego dziecka jest fascynującą podróżą w głąb siebie.

Psycholodzy odkryli, że podświadomość zawiera kilka względnie niezależnych subosobowości. Wewnętrzne dziecko jest jednym z nich. W skład subosobowości wchodzą także wewnętrzny krytyk, marzyciel oraz przyjaciel. Wewnętrzne dziecko to niezwykle wrażliwy, delikatny, czuły, bezbronny, a zarazem uduchowiony aspekt naszego „ja”. Reprezentuje ono ciekawe, chętne do zabawy, ale i lękliwe, wymagające opieki dziecko, którym kiedyś byliśmy. Wewnętrzny krytyk doszukuje się problemów i przeszkód we wszystkim, co robimy. Jego przeciwieństwem jest wewnętrzny marzyciel, kreatywny, odważny, z wybujałą wyobraźnią, który ciągle ma ochotę coś tworzyć.

Z wewnętrznym dzieckiem łączy nas naprawdę szczególna więź. Uważa się, że nawet matka i dziecko nie mają ze sobą tak bliskiego kontaktu, jak my i nasze wewnętrzne dziecko. Dlatego czasem porównuje się spotkanie z wewnętrznym dzieckiem do spotkania ze swoją duszą.

Nie sposób wyobrazić sobie dobrej relacji ze sobą bez wewnętrznego przyjaciela, tego aspektu „ja”, który kocha i akceptuje nas bezwarunkowo, wszystkie słabości, błędy i niepowodzenia. W procesie uzdrowienia kluczową rolę odgrywają wewnętrzne dziecko i przyjaciel. Zanim jednak otoczymy opieką wewnętrzne dziecko, musimy nawiązać dialog z naszym przyjacielem. Albowiem jest on uznawany za „kotwicę szczęścia”. Aktywizacja tego aspektu „ja” powoduje, że negatywne przekonania i myśli, które ciągle podsuwa wewnętrzny krytyk, nie docierają do wewnętrznego dziecka, a to oznacza, że dzięki temu nie straszą go i nie płoszą.

Wewnętrzny przyjaciel skutecznie ogranicza pole działania krytyka oraz pokazuje, że damy sobie radę bez niego. Warto wiedzieć, że w pewnym okresie życia wewnętrzny krytyk faktycznie może pełnić ważną rolę. Wskutek trudnych przeżyć i urazów, doznanych w dzieciństwie, opracowuje pewne strategie, które chronią dziecko przed kolejnym zranieniem. Wewnętrzny krytyk dba o jego bezpieczeństwo w taki sposób, że żąda „prawidłowego” zachowania, blokując jednocześnie wrodzoną spontaniczność, szczerość i otwartość. Jednak w miarę integracji osobowości, jej struktury stają się trwałe, odporne i zrównoważone. A to oznacza, że dochodzi do głosu również wewnętrzne dziecko, ta wrażliwa i lękliwa część nas, która powoli przekonuje się, że nic już jej nie grozi. Stopniowo znika więc gruby mur oddzielający naszą świadomość od niego, co skutkuje coraz lepszą wzajemną komunikacją.

Sentencja:

„Co przyjdzie nam z żeglowania na Księżyc, jeśli nie potrafimy przekroczyć przepaści, która oddziela nas od siebie samych?To najważniejsza z wypraw badawczych – bez niej inne są nie tylko bezużyteczne, ale i zgubne”.

Thomas Merton

Lekcja 3Moje wewnętrzne dziecko II

Pytania do dyskusji:

1. Przypomnij sobie, gdzie lubiłeś się bawić jako 4–6-latek?

2. Czy mógłbyś dokładnie opisać te miejsca?

3. Jaki typ zabaw, aktywności dawał ci najwięcej radości?

4. Czy jako dziecko miałeś swoje ulubione zabawki, zwierzęta?

5. Co najbardziej lubiłeś jeść jako dziecko?

Zadanie: napisanie listu z pozycji małego dziecka do osoby dorosłej i/lub do swojego wewnętrznego dziecka z pozycji osoby dorosłej.

Teoria:

W nawiązaniu kontaktu z naszym wewnętrznym dzieckiem nigdy nie należy się spieszyć. Może być tak, że długo było lekceważone. Dlatego należy sprawić, by wreszcie, możliwie po raz pierwszy w życiu, to właśnie ono dyktowało warunki. Musimy także przygotować się na przyjęcie tego wszystkiego, co ma nam do powiedzenia. Bądźmy świadomi działających w nas mechanizmów wyparcia i zaprzeczenia i nie pozwólmy, by ponownie uruchomiły się podczas dialogu z wewnętrznym dzieckiem.

Pamiętaj: przyjaźń z dzieckiem nie będzie możliwa, dopóki wszystkie skrywane przez niego bolesne uczucia nie zostaną otoczone należytą uwagą, szacunkiem i miłością. Musimy pozwolić, by przepłynęły one przez bramę serca i stały się integralną częścią naszej osobowości.

Główna teza: świadome przyjęcie oraz integracja trudnych doświadczeń stanowi początek osobistego rozwoju.

Ćwiczenie:

Usiądź wygodnie z wyprostowanym kręgosłupem. Zacznij spokojnie oddychać. Uwolnij się od niepokoju psychicznego i napięcia. Wyobraź sobie, że jesteś jak dziecko, które potrafi całkowicie skupić się na chwili obecnej i cieszyć się nią.

Oddychaj głęboko przez nos. Poczuj, jak oddech przepływa przez twoje ciało. Wdech i wydech. Skupiaj się na odczuwaniu swojego ciała. Jeżeli stwierdzisz, że w pewnych miejscach pozostaje napięcie, skieruj tam swoją uwagę i rozpuść je. Wyobraź sobie, jak stopniowo twoje ciało całkowicie się rozluźnia.

Bądź świadom, że podjęta przez ciebie praca ma charakter uzdrawiający.

Teraz jesteś gotów na spotkanie ze sobą z okresu wczesnego dzieciństwa, gdy miałeś 4–6 lat. Jaką wartość ma dla ciebie to spotkanie? Jakie intencje i oczekiwania masz wobec swojego młodszego „ja”?

Zachęcam, aby traktować własne życie jako szczególny dar, wspaniałą szansę i znakomitą okazję do rozwoju, bez względu na to, co się w nim wydarzyło. Postaraj się, aby spotkanie z wewnętrznym dzieckiem miało uroczystą atmosferę. Dlatego zastanów się, w jakim miejscu ta mała istota będzie się czuła najlepiej. Zaproś swoje młodsze „ja” do jakiegoś uroczego zakątka, który pamiętasz z dzieciństwa. Możesz zabrać w to miejsce jego ulubione zabawki i przedmioty, którymi będzie mogło się bawić.

Przyjrzyj się, jak wygląda otoczenie. Jeżeli jest to pokój, to jak on dokładnie wygląda. Jeżeli spotykacie się na łonie przyrody, to czy świeci tam słońce, kwitną kwiaty, śpiewają ptaki, fruwają motyle. Niech otoczenie, do którego zaprosisz swoje wewnętrzne dziecko, budzi uczucie spokoju, radości i szczęścia.

Oddychaj swobodnie. Głęboki wdech, wydech. Nie spiesz się, daj sobie tyle czasu, ile potrzebujesz.

Jeżeli zauważysz, że dziecko się pojawiło, przyjrzyj mu się dokładnie. Zobacz, jak wygląda, w co jest ubrane, jaki ma wyraz twarzy. Bądź świadom, że ten kontakt jest oparty na zasadach, które obowiązują wszystkie inne relacje międzyludzkie. Zatem jeżeli utrzymasz postawę szacunku, będziesz delikatny, uważny, życzliwy i cierpliwy, twoje wewnętrzne dziecko zdobędzie do ciebie zaufanie i stopniowo się otworzy.

Teraz skup się na tym, co czujesz. Jakie dokładnie uczucia pojawiają się w tobie w kontakcie z młodszym „ja”? Wzruszenie, tęsknota, miłość, współczucie? Może żal, złość, lęk, wstyd? Możesz doświadczać mieszanych uczuć. Zwróć jednak uwagę, jakie uczucie przeważa?

Niezależnie od dominującego w tej chwili uczucia, zdaj sobie sprawę, że twoje wewnętrzne dziecko pragnie być szanowane i kochane. Pobudzaj w sobie te uczucia w stosunku do małej istoty: zainteresowanie, przyjazne nastawienie, życzliwość, chęć opieki, miłość. Nawiąż bliższy kontakt tylko wtedy, gdy rzeczywiście odczujesz to pragnienie w sobie.

Następnie, delikatnie i troskliwie przemów do swojego młodszego „ja”. Powiedz mu, że jesteś nim samym, tyle że już dorosłym i dojrzałym człowiekiem, że od czasu dzieciństwa upłynęło sporo lat, a ty nauczyłeś się wielu ważnych rzeczy. Zapytaj też, co ono z kolei ma tobie do powiedzenia. Wysłuchaj je bardzo uważnie.

Podziękuj swojemu wewnętrznemu dziecku za tak cenne spotkanie i zapewnij je, że będziesz przybywał do niego zawsze wtedy, gdy będzie tego potrzebowało. Powoli powróć do pełnej świadomości swojego ciała. Zrób głęboki wdech i długi wydech. Poczuj swoje ciało, poruszaj palcami rąk, nóg, głową. Jeśli odczuwasz taką potrzebę, przeciągnij się. A teraz wróć świadomością do świata zewnętrznego i otwórz oczy.

Sentencja:

„Weź swoje wewnętrzne dziecko za rękę i podaruj mu całą swoją miłość!”.

A. Schwartz i R. Schweppe