Strona główna » Humanistyka » Mały Książę powraca

Mały Książę powraca

4.00 / 5.00
  • ISBN:
  • 978-83-7859-873-2

Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).

Kilka słów o książce pt. “Mały Książę powraca

Pewnego dnia w Pradze pojawia sie najmniej spodziewana osoba na świecie. Świadkiem tego jest pewien młody człowiek zaczynający swoją pisarską karierę. Mężczyzna w napotkanej osobie rozpoznaje Małego Księcia. Podczas wędrówki po Hradczanach wysłuchuje jego niesamowitej opowieści. Mały książę opowiada o swoich przygodach na różnych planetach, gdzie podróżował w poszukiwaniu swojego zaginionego baranka...

Polecane książki

Will Montgomery, futbolista uwielbiany przez tłumy, nie przywykł, by kobieta mówiła mu: nie. A Megan, piękna przyjaciółka jego siostry, wydaje się nieczuła na jego męski czar.   Megan unika mężczyzn. Zakochać się znaczy cierpieć. Nie może jednak udawać, że nie myśli o Willu. Lecz jej przeszłość m...
Poradnik do gry South Park: Kijek Prawdy przychodzi graczowi z pomocą w codziennym życiu w najdziwniejszej mieścinie Stanów Zjednoczonych. Oferuje on dokładny opis przejścia gry wraz z opisem najcięższych walk z bossami, minigier i zagadek, a także sposobów na eliminację przeciwników poza walką z po...
Mateusz, którego tata jest Brytyjczykiem, a mama Polką, wraz ze swoją siostrą Julią rozpoczyna kolejny rok nauki w angielskiej szkole. Tym razem jego rodzice, pragnąc zapewnić swoim dzieciom jak najlepsze warunki, zapisują rodzeństwo do szkoły prywatnej, która bardzo różni się od państwowej. I m...
Dramat „Banita i kanclerz” opisuje znany z historii i literatury konflikt Samuela Zborowskiego z Janem Zamoyskim. Maria Zofia Lewandowska urodziła się w 1949 roku w Bydgoszczy. Mieszkała jakiś czas w Łobżenicy na ziemi krajeńskiej. Ukończyła polonistykę w Toruniu i uzyskała doktorat z filozofii na...
Od świetności do upadku   Matka ostatniego cara Rosji, Maria Fiodorowna, powszechnie szanowana i światła władczyni była świadkiem wydarzeń, które wstrząsnęły światem i na zawsze zmieniły bieg historii. Dziewiętnastoletnia Maria Zofia Fryderyka Dagmara, duńska księżniczka, została wyda...
Książka Diabeł i czarownice jest zbiorem historyjek sensacyjno-obyczajowych napisanych w oparciu o wydarzenia stanowiące ciemną plamę na historii europejskiej, a także amerykańskiej cywilizacji pod hasłem „palenie czarownic”.Ciemny kolor tej plamy jest o tyle szokujący, że – co zostało uwypuklone we...

Poniżej prezentujemy fragment książki autorstwa Andrzej F. Paczkowski

Andrzej F. Paczkowski

Mały Książę powraca

© Copyright byAndrzej F. Paczkowski & e-bookowo

Projekt okładki: Eliza Voss & e-bookowo

ISBN e-book 978-83-7859-873-2

Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowo

www.e-bookowo.pl

Kontakt: wydawnictwo@e-bookowo.pl

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości

bez zgody wydawcy zabronione

Wydanie I 2017

Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa

Książka ta powstała z miłości do Małego Księcia i Pragi.

Moje podziękowania należą się Elizie Voss,

która nie bacząc na trudności związane z wychowywaniem dzieci, 

znalazła czas na namalowanie obrazków. Jestem ci wdzięczny.

Mały Książę powraca

Będąc małym chłopcem uważałem, że jeśli na wsi, gdzie dorastałem, danego dnia pada deszcz, musi padać na całej kuli ziemskiej. Ludzie na ulicach chodzili z parasolami, więc z całą dziecięcą pewnością wierzyłem, że tego dnia tak wygląda cały świat: zachmurzone niebo, krople deszczu spadające na ziemię i ludzie uciekający przed ulewą.

Gdy zapytałem mamę, dlaczego ci ludzie uciekają, odpowiedziała:

– Boją się, że zmokną.

Nie rozumiałem tego, ponieważ bardzo kochałem deszcz. Właściwie można powiedzieć, że wyczekiwałem go z utęsknieniem. I za każdym razem, gdy wreszcie nadchodziła ta straszliwa dla dorosłych ludzi pogoda, prosiłem matkę, żeby pozwoliła mi wyjść przed dom. Na szczęście była wspaniałą i wyrozumiałą matką, dlatego pozwalała mi biegać po śliskiej zielonej trawie i bawić się w strugach deszczu, nie bacząc na przemakające buty, które potem należało wysuszyć. Cały czar krył się właśnie w mokrym ubraniu i kroplach ciepłego deszczu spływającego po moim małym ciele. Włosy przylepiały mi się do głowy, oczy zalewał deszcz, ziemia zamieniała się w błoto i wszędzie pojawiały się kałuże pełne ciepłej wody, do których wskakiwałem radośnie, rozpryskując je na wszystkie strony. Ścieżka przed domem wyglądała jak mały rwący potok, więc biegałem po niej radośnie tam i z powrotem.

I pachniało tak przyjemnie. Deszczem…

W tamtym okresie swojego życia wierzyłem też, że jeśli będę miał parasol, wystarczy tylko że wejdę na pobliski pagórek i trzymając go mocno w ręce, skoczę w dół. Parasol powinien zamienić się w spadochron, jak to często widywałem w bajkach, a ja sam miałem spadać powoli w dół. Oczywiście, jak się szybko przekonałem, nie działało to w ten sposób. Chociaż próbowałem wiele razy, zawsze spadałem ciężko na ziemię.

Deszcz oznaczał dla mnie zabawę i śmiech.

Na ludzi uciekających z krzykiem, próbujących ukryć się przed deszczem patrzyłem jak na gości z obcej planety. Przecież można bać się potworów czających się za rogiem, ale nie deszczu! Nie rozumiałem dorosłych.

Będąc dzieckiem, zaobserwowałem jeszcze wiele ciekawych zjawisk występujących na świecie, jednak najbardziej dziwiłem się ludziom wiecznie narzekającym na brak czasu.

Dzień dla dziecka jest długi jak tydzień, a czasem nawet miesiąc dla dorosłego. Zdaje się, że trwa wiecznie i nigdy nie chce się skończyć. Czas jest pojęciem względnym. I może rzeczywiście czas dla dziecka nie istnieje, ponieważ jak może istnieć coś, czego nie ma…

Dzień dorosłego człowieka trwa krótko i często zdarza się, że wielu ludzi nie zdąży załatwić swoich spraw. Nieustannie słyszałem:

– Ja nie zdążę tego zrobić…

– Brak mi na to czasu…

– Ten czas tak szybko ucieka…

A przecież mieli oni tego czasu równie wiele jak ja. Oczywiście z wiekiem zrozumiałem, o co w tym wszystkim chodziło: im człowiek robił się starszy, tym więcej przybywało mu obowiązków i dlatego nagle zaczynało mu brakować czasu.

Później odkryłem tajemnicę szybko biegnącego czasu i potrafiłem go spowolnić. Aby zrozumieć jej działanie należało powrócić do czasu wczesnej młodosci.

Otóż należało w ciągu dnia zaprzątać sobie głowę tylko takimi sprawami, które naprawdę były tego warte. W chaosie i nawale pracy człowiek nie potrafi myśleć racjonalnie lub uważa, że wszystko, co musi zrobić i załatwić naprawdę jest potrzebne i niezwykle ważne. To nieprawda. Dzięki obserwacji mojego własnego świata stałem się panem czasu i od tamtego momentu żyłem o wiele szczęśliwiej.

Kiedy poszedłem do szkoły, poznałem historię Małego Księcia. Oczywiście byłem już zbyt duży aby w niego wierzyć, jednak jego historia bardzo silnie na mnie wpłynęła, ponieważ przez długie lata nie mogłem o niej zapomnieć.

Prawdą jest, że ludzie dorośli zatracają wiarę i przestają widzieć rzeczy czy świat oczami, jakimi patrzy na nie dziecko. I ja się zmieniałem. Albo może zmieniał mnie świat, w którym przyszło mi żyć…

Wiedziałem też, że Antoine de Saint-Exupéry musiał wymyślić opowieść o małym chłopcu z innej planety. Przecież każdego dnia ludzie wymyślają różne historie i piszą najdziwniejsze książki. Opisana przez niego osoba to wytwór bujnej wyobraźni autora. Taką miałem pewność.

Ludzie podczas pisania książek wymyślają nieprawdziwe historie, potrafią to robić nawet w życiu osobistym, czego byłem świadkiem nie raz.

Czasami ludzie tak zmyślają, że gubią się w kłamstwach i zatracają granice przyzwoitości. Wymyślona historia może znaleźć się w książce, ale w życiu staje się niebezpieczna.

Książka „Mały Książę” leżała u