Nowy Testament i Psalmy

NOWY TESTAMENT I PSALMYNOWY PRZEKŁAD

z języków greckiego i hebrajskiego opracowany przez Komisję Przekładu Pisma Świętego

Towarzystwo Biblijne w Polsce

NOWY TESTAMENT I PSALMY

Bible text © Towarzystwo Biblijne w Polsce 1975

This ebook edition © LOGOS MEDIA 2014-2016

Wydano we współpracy z Towarzystwem Biblijnym w Polsce

Wersja ebooka: 2.8

EPUB: ISBN 978-83-63837-75-4 MOBI: ISBN 978-83-63837-76-1

EWANGELIA WEDŁUG ŚW. MATEUSZA

ROZDZIAŁY:[ 01 ][ 02 ][ 03 ][ 04 ][ 05 ][ 06 ][ 07 ][ 08 ][ 09 ][ 10 ][ 11 ][ 12 ][ 13 ][ 14 ][ 15 ][ 16 ][ 17 ][ 18 ][ 19 ][ 20 ][ 21 ][ 22 ][ 23 ][ 24 ][ 25 ][ 26 ][ 27 ][ 28 ]

EWANGELIA MATEUSZA 1Rodowód Jezusa Chrystusa

(Łuk. 3,23-38)

1.1 Rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawidowego, syna Abrahamowego.

I Kron. 17,11   I Mojż. 5,1   I Mojż. 22,18

1.2 Abraham był ojcem Izaaka, a Izaak ojcem Jakuba, a Jakub ojcem Judy oraz braci jego.

I Mojż. 21,3   I Mojż. 21,12   I Mojż. 25,26   I Mojż. 29,35   I Mojż. 49,10   I Kron. 1,34

1.3 A Juda zrodził z Tamar Faresa i Zarę, a Fares był ojcem Ezrona, a Ezron ojcem Arama.

I Kron. 2,5   I Kron. 2,9   I Mojż. 38,29   I Mojż. 38,30   Rut. 4,18-22   I Kron. 2,10-12

1.4 A Aram był ojcem Aminadaba, a Aminadab ojcem Naasona, a Naason ojcem Salmona.

1.5 A Salmon zrodził z Rahab Booza, a Booz zrodził z Ruty Jobeda, a Jobed był ojcem Jessego.

Rut. 4,13-17

1.6 A Jesse był ojcem Dawida, króla, a Dawid zrodził z żony Uriasza Salomona.

II Sam. 12,24

1.7 A Salomon był ojcem Roboama, a Roboam ojcem Abiasza, a Abiasz ojcem Azafa.

I Kron. 3,10-14

1.8 A Azaf był ojcem Jozafata, a Jozafat ojcem Jorama, a Joram ojcem Ozjasza.

1.9 A Ozjasz był ojcem Joatama, a Joatam ojcem Achaza, a Achaz ojcem Ezechiasza.

1.10 A Ezechiasz był ojcem Manassesa, a Manasses ojcem Amona, a Amon ojcem Jozjasza.

1.11 A Jozjasz był ojcem Jechoniasza i braci jego w czasie uprowadzenia do Babilonu.

I Kron. 3,15   I Kron. 3,16

1.12 A po uprowadzeniu do Babilonu Jechoniasz był ojcem Salatiela, a Salatiel ojcem Zorobabela.

I Kron. 3,17   Ezdr. 3,2

1.13 A Zorobabel był ojcem Abijuda, a Abijud ojcem Eliakima, a Eliakim ojcem Azora.

1.14 A Azor był ojcem Sadoka, a Sadok ojcem Achima, a Achim ojcem Eliuda.

1.15 A Eliud był ojcem Eleazara, a Eleazar ojcem Matana, a Matan ojcem Jakuba.

1.16 A Jakub był ojcem Józefa, męża Marii, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.

Mat. 27,17Mat. 27,22

1.17 Tak więc wszystkich pokoleń od Abrahama do Dawida jest czternaście; od Dawida do uprowadzenia do Babilonu — pokoleń czternaście; od uprowadzenia do Babilonu do Chrystusa — pokoleń czternaście.

Narodzenie Jezusa

(Łuk. 2,1-7)

1.18 A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego.

Łuk. 1,35

1.19 A Józef, mąż jej, będąc prawym i nie chcąc jej zniesławić, miał zamiar potajemnie ją opuścić.

1.20 I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.

Mat. 1,18

1.21 A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.

Łuk. 1,31Łuk. 2,21Dz. 4,12

1.22 A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka:

Iz. 7,14

1.23 Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.

1.24 A gdy Józef obudził się ze snu, uczynił tak, jak mu rozkazał anioł Pański i przyjął żonę swoją.

1.25 Ale nie obcował z nią, dopóki nie powiła syna, i nadał mu imię Jezus.

Łuk. 2,7

EWANGELIA MATEUSZA 2Mędrcy ze Wschodu

2.1 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali:

Łuk. 2,1-7

2.2 Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłoń.

IV Mojż. 24,17

2.3 Gdy to usłyszał król Herod, zatrwożył się, a z nim cała Jerozolima.

2.4 I zgromadziwszy wszystkich arcykapłanów i nauczycieli ludu, wypytywał ich, gdzie się ma Chrystus narodzić?

2.5 A oni mu rzekli: W Betlejemie Judzkim; bo tak napisał prorok:

Mich. 5,2   Jan. 7,42

2.6 I ty, Betlejemie, ziemio judzka, wcale nie jesteś najmniejsze między książęcymi miastami judzkimi, z ciebie bowiem wyjdzie wódz, który paść będzie lud mój izraelski.

2.7 Wówczas Herod przywołał potajemnie mędrców, dokładnie dowiedział się od nich o czasie pojawienia się gwiazdy.

2.8 I posłał ich do Betlejem i rzekł: Idźcie, dokładnie się dowiedzcie o dziecięciu, a gdy je znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł oddać mu pokłon.

2.9 Oni zaś, wysłuchawszy króla, odeszli. A oto gwiazda, którą ujrzeli na Wschodzie, wskazywała im drogę, a doszedłszy do miejsca, gdzie było dziecię, zatrzymała się.

2.10 A ujrzawszy gwiazdę, niezmiernie się uradowali.

2.11 I wszedłszy do domu, ujrzeli dziecię z Marią, matką jego, i upadłszy, oddali mu pokłon, potem otworzywszy swoje skarby, złożyli mu w darze złoto, kadzidło i mirrę.

Ps. 72,10Ps. 72,15   Iz. 60,6

2.12 A ostrzeżeni we śnie, by nie wracali do Heroda, inną drogą powrócili do ziemi swojej.

Ucieczka do Egiptu

2.13 A gdy oni odeszli, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i uchodź do Egiptu, a bądź tam, dopóki ci nie powiem, albowiem Herod będzie poszukiwał dziecięcia, aby je zgładzić.

II Mojż. 2,15

2.14 Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu.

2.15 I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego.

Oz. 11,1

Rzeź dzieci w Betlejemie

2.16 Wtedy Herod, widząc, że mędrcy go zawiedli, rozgniewał się bardzo, wydał rozkaz, aby pozabijać wszystkie dzieci w Betlejemie i w całej jego okolicy, od dwóch lat i młodsze, według czasu, o którym się dokładnie dowiedział od mędrców.

2.17 Wówczas spełniło się, co powiedziano przez Jeremiasza, proroka, mówiącego:

Jer. 31,15

2.18 Słyszano głos w Rama, płacz i żałosną skargę. Rachel opłakuje dzieci swoje i nie daje się pocieszyć, bo ich nie ma.

I Mojż. 35,19

Powrót z Egiptu

2.19 A gdy Herod umarł, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi w Egipcie, mówiąc:

2.20 Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i idź do ziemi izraelskiej, zmarli bowiem ci, którzy nastawali na życie dziecięcia.

II Mojż. 4,19

2.21 Wstał więc, wziął dziecię oraz matkę jego i powrócił do ziemi izraelskiej.

2.22 Ale gdy usłyszał, że Archelaus króluje w Judei po ojcu swoim, Herodzie, bał się tam iść, ostrzeżony jednak we śnie, udał się w strony Galilei.

2.23 A przyszedłszy tam, zamieszkał w mieście zwanym Nazaret, aby się spełniło, co powiedziano przez proroków, iż Nazarejczykiem nazwany będzie.

Łuk. 1,26Łuk. 2,39   Iz. 11,1   Iz. 53,2   Jan. 1,46

EWANGELIA MATEUSZA 3Kazanie Jana Chrzciciela

(Mar. 1,1-8Łuk. 3,1-17)

3.1 A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel, każąc na pustyni judzkiej i mówiąc:

Łuk. 1,13

3.2 Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios.

Mat. 4,17

3.3 Albowiem ten ci to jest, o którym Izajasz prorok mówił, wypowiadając te słowa:

Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, Prostujcie ścieżki jego

Iz. 40,3   Jan. 1,23

3.4 A sam Jan miał odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany wokół bioder swoich, a za pokarm miał szarańczę i miód leśny.

II Król. 1,8

3.5 Wtedy wychodziła do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nadjordańska.

3.6 I byli chrzczeni przezeń w rzece Jordanie, wyznając grzechy swoje.

3.7 A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem?

Mat. 12,34Mat. 23,33   I Mojż. 3,15

3.8 Wydawajcie więc owoc godny upamiętania;

3.9 Niech wam się nie zdaje, że możecie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi.

Rzym. 2,28Rzym. 2,29Rzym. 4,12Jan. 8,33Jan. 8,39

3.10 A już i siekiera do korzenia drzew jest przyłożona; wszelkie więc drzewo, które nie wydaje owocu dobrego, zostaje wycięte i w ogień wrzucone.

Łuk. 13,6-9Jan. 15,6

3.11 Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Jan. 1,15Jan. 1,26Jan. 1,27Jan. 1,33Dz. 1,5

3.12 W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.

Mat. 13,30

Chrzest Jezusa

(Mar. 1,9-11Łuk. 3,21-22)

3.13 Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan, do Jana, aby się dać ochrzcić przez niego.

3.14 Ale Jan odmawiał mu, mówiąc: Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?

3.15 A Jezus, odpowiadając, rzekł do niego: Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Tedy mu ustąpił.

3.16 A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.

3.17 I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Mat. 17,5Ps. 2,7   Iz. 42,1

EWANGELIA MATEUSZA 4Kuszenie Jezusa

(Mar. 1,12-13Łuk. 4,1-13)

4.1 Wtedy Duch zaprowadził Jezusa na pustynię, aby go kusił diabeł.

Hebr. 4,15

4.2 A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął.

II Mojż. 34,28   I Król. 19,8

4.3 I przystąpił do niego kusiciel, i rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem.

I Mojż. 3,1-7

4.4 A On odpowiadając, rzekł: Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

V Mojż. 8,3

4.5 Wtedy wziął go diabeł do miasta świętego i postawił go na szczycie świątyni.

Mat. 27,53

4.6 I rzekł mu: Jeżeli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, napisano bowiem: Aniołom swoim przykaże o tobie, abyś nie zranił o kamień nogi swojej.

Ps. 91,11Ps. 91,12

4.7 Jezus mu rzekł: Napisane jest również: Nie będziesz kusił Pana, Boga swego.

V Mojż. 6,16

4.8 Znowu wziął go diabeł na bardzo wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz chwałę ich.

4.9 I rzekł mu: To wszystko dam ci, jeśli upadniesz i złożysz mi pokłon.

4.10 Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz.

V Mojż. 6,13

4.11 Wtedy opuścił go diabeł, a aniołowie przystąpili i służyli mu.

Jan. 1,51Hebr. 1,6Hebr. 1,14

Początek nauczania w Kafarnaum

(Mar. 1,14-15Łuk. 4,14-15)

4.12 A gdy Jezus usłyszał, że Jana uwięziono, usunął się do Galilei.

Mat. 14,3

4.13 I opuściwszy Nazaret, przyszedł i zamieszkał w Kafarnaum, nad morzem, na pograniczu krain Zebulona i Naftalego,

Jan. 2,12

4.14 Aby się wypełniło, co było powiedziane przez proroka Izajasza, mówiącego:

Iz. 8,23   Iz. 9,1

4.15 Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego, wzdłuż drogi morskiej, Zajordanie, Galilea pogan,4.16 Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność.

4.17 Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.

Mat. 3,2

Powołanie pierwszych uczniów

(Mar. 1,16-20Łuk. 5,1-11)

4.18 A [Jezus] idąc wzdłuż wybrzeża Morza Galilejskiego, ujrzał dwu braci: Szymona, zwanego Piotrem, i Andrzeja, brata jego, którzy zarzucali sieć w morze, byli bowiem rybakami.

Jan. 1,40

4.19 I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi!

Mat. 13,47   Ezech. 47,10

4.20 A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim.

Mat. 19,27

4.21 I odszedłszy stamtąd dalej, ujrzał innych dwu braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata jego, którzy wraz z ojcem swoim, Zebedeuszem, naprawiali w łodzi swoje sieci, i powołał ich.

4.22 A oni zaraz opuścili łódź oraz ojca swego i poszli za nim.

Uzdrawianie chorych w Galilei

(Łuk. 6,17-19)

4.23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu.

Mar. 1,39Łuk. 4,15Łuk. 4,44Dz. 10,38

4.24 I rozeszła się wieść o nim po całej Syrii. I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami, opętanych, epileptyków i sparaliżowanych, a On uzdrawiał ich.

Mar. 6,55

4.25 I szły za nim liczne rzesze z Galilei i z Dziesięciogrodu, i z Jerozolimy, i z Judei, i z Zajordania.

Mar. 3,7Mar. 3,8Łuk. 6,17-19

EWANGELIA MATEUSZA 5Kazanie na górze

5.1 Tedy Jezus, widząc tłumy, wstąpił na górę. A gdy usiadł, przystąpili do niego jego uczniowie.

Łuk. 6,20-49

5.2 I otworzywszy usta swoje, nauczał ich, mówiąc:

Błogosławieństwa

(Łuk. 6,20-23)

5.3 Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

Iz. 57,15

5.4 Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Ps. 126,5   Iz. 61,3   Obj. 7,17

5.5 Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.

Ps. 37,11

5.6 Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.

5.7 Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Jak. 2,13

5.8 Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Ps. 24,4Ps. 51,10Ps. 73,1I Jana. 3,2I Jana. 3,3

5.9 Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani.

Hebr. 12,4

5.10 Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie z powodu sprawiedliwości, albowiem ich jest Królestwo Niebios.

I Piotra 3,14

5.11 Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć i prześladować was będą i kłamliwie mówić na was wszelkie zło ze względu na mnie!

I Piotra 4,14

5.12 Radujcie i weselcie się, albowiem zapłata wasza obfita jest w niebie; tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.

Jak. 5,10Hebr. 11,33-38

Podobieństwo o soli i światłości

(Mar. 9,50Mar. 4,21Łuk. 14,34-35Łuk. 11,33)

5.13 Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana.

5.14 Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze.

Jan. 8,12

5.15 Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu.

Mar. 4,21

5.16 Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Ef. 5,8Ef. 5,9I Piotra 2,12

Stare i nowe prawo

5.17 Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.

Mat. 3,5Rzym. 3,31Rzym. 10,4

5.18 Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie.

Łuk. 16,17Łuk. 21,33

5.19 Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios.

Jak. 2,10I Kor. 15,9

5.20 Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios.

Gniew i przebaczenie

(Łuk. 12,57-59)

5.21 Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd.

II Mojż. 20,13   II Mojż. 21,12   III Mojż. 24,17   V Mojż. 17,8

5.22 A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd, a kto by rzekł bratu swemu: Racha, stanie przed Radą Najwyższą, a kto by rzekł: Głupcze, pójdzie w ogień piekielny.

I Jana. 3,15

5.23 Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie,

Mar. 11,25

5.24 Zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój.

5.25 Pogódź się rychło z przeciwnikiem swoim, póki jesteś z nim w drodze, aby cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia słudze, i abyś nie został wtrącony do więzienia.

Mat. 6,14Mat. 6,15Mat. 18,35Łuk. 12,58Łuk. 12,59

5.26 Zaprawdę powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż oddasz ostatni grosz.

Cudzołóstwo

(Mat. 18,8-9Mat. 19,9Mar. 9,43-48Mar. 10,11-12Łuk. 16,18)

5.27 Słyszeliście, iż powiedziano: Nie będziesz cudzołożył.

II Mojż. 20,14

5.28 A Ja wam powiadam, że każdy kto patrzy na niewiastę i pożąda jej, już popełnił z nią cudzołóstwo w sercu swoim.

Job. 31,1   II Piotra 2,14

5.29 Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła.

Mat. 18,8Mat. 9Mar. 9,43Mar. 9,47Kol. 3,5

5.30 A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle.

5.31 Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy.

Mat. 19,3-9   V Mojż. 24,1

5.32 A Ja wam powiadam, że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży.

Łuk. 16,18I Kor. 7,10I Kor. 7,11

Krzywoprzysięstwo

5.33 Słyszeliście także, że powiedziano przodkom: Nie będziesz fałszywie przysięgał, ale dotrzymasz Panu przysiąg swoich.

II Mojż. 20,7   III Mojż. 19,12   IV Mojż. 30,2

5.34 A Ja wam powiadam, abyście w ogóle nie przysięgali ani na niebo, gdyż jest tronem Boga,

Mat. 23,16-22   Iz. 66,1   Dz. 7,49

5.35 Ani na ziemię, gdyż jest podnóżkiem stóp jego, ani na Jerozolimę, gdyż jest miastem wielkiego króla;

Ps. 48,2

5.36 Ani na głowę swoją nie będziesz przysięgał, gdyż nie możesz uczynić nawet jednego włosa białym lub czarnym.

5.37 Niechaj więc mowa wasza będzie: Tak — tak, nie — nie, bo co ponadto jest, to jest od złego.

II Kor. 1,17Jak. 5,12

Zemsta

(Łuk. 6,29-30)

5.38 Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb.

III Mojż. 24,19   III Mojż. 20

5.39 A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi.

Jan. 18,22Jan. 18,23   III Mojż. 19,18

5.40 A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz.

I Kor. 6,7

5.41 A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie.

5.42 Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się.

Miłość bliźniego

(Łuk. 6,27-28Łuk. 6,32-36)

5.43 Słyszeliście, że powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego.

III Mojż. 19,18

5.44 A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują,

II Mojż. 23,4   II Mojż. 23,5   Rzym. 12,14Rzym. 12,20Łuk. 23,34Dz. 7,59

5.45 Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Ef. 5,1

5.46 Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią?

5.47 A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?

5.48 Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest.

III Mojż. 19,2

EWANGELIA MATEUSZA 6Jałmużna

6.1 Baczcie też, byście pobożności swojej nie wynosili przed ludźmi, aby was widziano; inaczej nie będziecie mieli zapłaty u Ojca waszego, który jest w niebie.

6.2 Gdy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak to czynią obłudnicy w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

6.3 Ale ty, gdy dajesz jałmużnę, niechaj nie wie lewica twoja, co czyni prawica twoja,

Mat. 25,37-40Rzym. 12,8

6.4 Aby twoja jałmużna była ukryta, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Modlitwa

6.5 A gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy, gdyż oni lubią modlić się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby pokazać się ludziom; zaprawdę powiadam wam: Otrzymali zapłatę swoją.

Mat. 23,5Mat. 23,6

6.6 Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

II Król. 4,33

6.7 A modląc się, nie bądźcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemają, że dla swej wielomówności będą wysłuchani.

Iz. 1,15

6.8 Nie bądźcie do nich podobni, gdyż wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go poprosicie.

Mat. 6,32

„Ojcze Nasz”

(Łuk. 11,2-4)

6.9 A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje,

Jan. 17,6

6.10 Przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi.

Mat. 7,21Łuk. 22,42

6.11 Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj,6.12 I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom;

Mat. 14,15Mat. 18,21-35

6.13 I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen.

I Kron. 29,11-13   Jan. 17,11Jan. 17,15

6.14 Bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski.

6.15 A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych.

Mar. 11,25Mar. 11,26

Post

6.16 A gdy pościcie, nie bądźcie smętni jak obłudnicy; szpecą bowiem twarze swoje, aby ludziom pokazać, że poszczą. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają zapłatę swoją.

Iz. 58,5-9

6.17 Ale ty, gdy pościsz, namaść głowę swoją i umyj twarz swoją.

6.18 Aby nie ludzie cię widzieli, że pościsz, lecz Ojciec twój, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odpłaci tobie.

Prawdziwy skarb

(Łuk. 12,33-34)

6.19 Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną;

6.20 Ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną.

Mat. 19,21Kol. 3,1Kol. 3,2

6.21 Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje.

Światłość i ciemność

(Łuk. 11,34-36)

6.22 Światłem ciała jest oko. Jeśli tedy oko twoje jest zdrowe, całe ciało twoje jasne będzie.

6.23 A jeśliby oko twoje było chore, całe ciało twoje będzie ciemne. Jeśli tedy światło, które jest w tobie, jest ciemnością, sama ciemność jakaż będzie!

Mat. 20,15

Nie troszczcie się

(Łuk. 16,13Łuk. 12,22-31)

6.24 Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego nienawidzić będzie, a drugiego miłować, albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi. Nie możecie Bogu służyć i mamonie.

6.25 Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się o życie swoje, co będziecie jedli albo co będziecie pili, ani o ciało swoje, czym się przyodziewać będziecie. Czyż życie nie jest czymś więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?

Fil. 4,6I Piotra 5,7I Tym. 6,6Hebr. 13,5

6.26 Spójrzcie na ptaki niebieskie, że nie sieją ani żną, ani zbierają do gumien, a Ojciec wasz niebieski żywi je; czyż wy nie jesteście daleko zacniejsi niż one?

Mat. 10,29-31

6.27 A któż z was, troszcząc się, może dodać do swego wzrostu jeden łokieć?

6.28 A co do odzienia, czemu się troszczycie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną; nie pracują ani przędą.

6.29 A powiadam wam: Nawet Salomon w całej chwale swojej nie był tak przyodziany, jak jedna z nich.

I Król. 10

6.30 Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest, a jutro będzie w piec wrzucona, czyż nie o wiele więcej was, o małowierni?

6.31 Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać?

6.32 Bo tego wszystkiego poganie szukają; albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie.

Mat. 6,8

6.33 Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.

Rzym. 14,17   I Król. 3,13   I Król. 3,14   Ps. 37,4Ps. 37,25

6.34 Nie troszczcie się więc o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski. Dosyć ma dzień swego utrapienia.

II Mojż. 16,19

EWANGELIA MATEUSZA 7Nie sądźcie

(Łuk. 6,37-38Łuk. 6,41-42)

7.1 Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni.

Rzym. 2,1I Kor. 4,5

7.2 Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.

Mar. 4,24

7.3 A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz?

7.4 Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim?

7.5 Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.

7.6 Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie pereł swoich przed wieprze, by ich snadź nie podeptały nogami swymi i obróciwszy się, nie rozszarpały was.

Mat. 10,11

Zachęta do modlitwy

(Łuk. 11,9-13)

7.7 Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.

Mar. 11,24Łuk. 11,9-13   Jer. 29,13   Jer. 29,14   Jan. 14,13Jan. 16,23

7.8 Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą.

7.9 Czy jest między wami taki człowiek, który, gdy go syn będzie prosił o chleb, da mu kamień?

7.10 Albo, gdy go będzie prosił o rybę, da mu węża?

7.11 Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy tym, którzy go proszą.

Jak. 1,17

7.12 A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy.

Mat. 22,39Mat. 22,40Rzym. 13,8-10

Dwie drogi

(Łuk. 13,24)

7.13 Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą.

Łuk. 13,24Jan. 10,7Jan. 10,9

7.14 A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują.

Mat. 19,24Dz. 14,22

Drzewo i jego owoc

(Łuk. 6,43-44)

7.15 Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi!

Mat. 24,4Mat. 24,5Mat. 24,24Dz. 20,29

7.16 Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi?

Gal. 5,19-22Jak. 3,12

7.17 Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce.

Mat. 12,33

7.18 Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców.

7.19 Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień.

Mat. 3,10Jan. 15,2Jan. 6

7.20 Tak więc po owocach poznacie ich.

Słowa a czyny

(Łuk. 6,46Łuk. 13,25-27)

7.21 Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie.

Mat. 21,29Rzym. 2,13Jak. 1,22Jak. 1,25Jak. 2,14I Kor. 12,3

7.22 W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów?

Jer. 14,14   Jer. 27,15   Łuk. 13,25-27I Kor. 13,1I Kor. 13,2

7.23 A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

Mat. 13,41Mat. 25,41II Tym. 2,19Ps. 6,9

Dwa fundamenty

(Łuk. 6,47-49Mar. 1,22)

7.24 Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce.

Mat. 7,21

7.25 I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce.

7.26 A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku.

7.27 I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki.

Ezech. 13,10   Ezech. 13,11

7.28 A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką jego.

Mat. 11,1Mat. 13,53Mat. 19,1Mat. 26,1Mar. 1,22Łuk. 4,32

7.29 Albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Jan. 7,46

EWANGELIA MATEUSZA 8Oczyszczenie trędowatego

(Mar. 1,40-45Łuk. 5,12-16)

8.1 A gdy zstąpił z góry, poszło za nim wielkie mnóstwo ludu.

8.2 I oto trędowaty, przystąpiwszy, złożył mu pokłon, mówiąc: Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić.

8.3 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.

8.4 I rzekł mu Jezus: Bacz, abyś nikomu nie mówił, lecz idź, ukaż się kapłanowi i ofiaruj nakazany przez Mojżesza dar na świadectwo dla nich.

Mat. 9,30Mar. 7,36Łuk. 17,14   III Mojż. 13,49   III Mojż. 14,2-32

Uzdrowienie sługi setnika

(Łuk. 7,1-10)

8.5 A gdy wszedł do Kafarnaum, przystąpił do niego setnik, prosząc go

Jan. 4,47

8.6 I mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi.

8.7 Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go.

8.8 A odpowiadając setnik rzekł: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój.

8.9 Bo i ja jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy; i mówię temu: Idź, a idzie; innemu zaś: Przyjdź, a przychodzi; i słudze swemu: Czyń to, a czyni.

8.10 Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za nim: Zaprawdę powiadam wam, u nikogo w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazłem.

Mat. 15,28

8.11 A powiadam wam, że wielu przybędzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem i z Izaakiem, i z Jakubem w Królestwie Niebios.

Łuk. 13,28Łuk. 13,29   Iz. 49,12   Iz. 59,19   Mal. 1,11   Ps. 107,3

8.12 Synowie Królestwa zaś będą wyrzuceni do ciemności na zewnątrz; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Mat. 22,13Mat. 24,51Mat. 25,30

8.13 I rzekł Jezus do setnika: Idź, a jak uwierzyłeś, niech ci się stanie! I został uzdrowiony sługa w tej godzinie.

Mat. 9,29Mat. 15,28

Uzdrowienie teściowej Piotra i wielu innych

(Mar. 1,29-34Łuk. 4,38-41)

8.14 A gdy Jezus wszedł do domu Piotra, ujrzał teściową jego, leżącą w gorączce.

I Kor. 9,5

8.15 I dotknął się ręki jej, i ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i posługiwała mu.

8.16 A gdy nastał wieczór, przywiedli do niego wielu opętanych, a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,

8.17 Aby się spełniło, co przepowiedziano przez Izajasza proroka, mówiącego: On niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł.

Iz. 53,4

Potrzeba wyrzeczeń

(Łuk. 9,57-62)

8.18 A Jezus, widząc lud wokół siebie, kazał przeprawić się na drugą stronę.

Mar. 4,35Łuk. 8,22

8.19 I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, i rzekł do niego: Nauczycielu, pójdę za tobą, dokądkolwiek pójdziesz.

8.20 I rzekł mu Jezus: Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy nie ma, gdzie by głowę skłonił.

II Kor. 8,9

8.21 A drugi z uczniów rzekł do niego: Panie, pozwól mi wpierw odejść i pogrzebać ojca mojego.

I Król. 19,20

8.22 Ale Jezus rzekł mu: Pójdź za mną, a umarli niechaj grzebią umarłych swoich.

Jan. 1,43Jan. 5,25Rzym. 6,13

Uciszenie burzy

(Mar. 4,35-41Łuk. 8,22-25)

8.23 A gdy wsiadł do łodzi, poszli za nim uczniowie jego.

8.24 I oto nawałnica wielka powstała na morzu tak, że fale łódź przykrywały. On zaś spał.

Ps. 4,8

8.25 I podszedłszy do niego zbudzili go słowami: Panie, ratuj, giniemy!

8.26 A On rzekł do nich: Czemu jesteście bojaźliwi, małowierni? Potem wstał, zgromił wiatry i morze i nastała wielka cisza.

Mat. 14Mat. 14,31Mat. 16,8

8.27 Ludzie zaś dziwili się, mówiąc: Kim jest Ten, że nawet wiatry i morze są mu posłuszne?

Uzdrowienie dwóch opętanych

(Mar. 5,1-20Łuk. 8,26-39)

8.28 A gdy przybył na drugą stronę, do krainy Gadareńczyków, zabiegli mu drogę dwaj opętani, wychodzący z grobów, bardzo groźni, tak iż nikt nie mógł przechodzić tą drogą.

8.29 I poczęli krzyczeć tymi słowy: Cóż my mamy z tobą, Synu Boży? Przyszedłeś tu przed czasem dręczyć nas?

Łuk. 4,41II Piotra 2,4

8.30 A opodal od nich była wielka trzoda pasących się świń.

8.31 Tedy go demony prosiły, mówiąc: Jeśli nas wypędzasz, to poślij nas w tę trzodę świń.

8.32 I rzekł im: Idźcie! A one wyszedłszy, weszły w świnie. I oto cała trzoda ruszyła pędem po urwisku do morza i zginęła w wodach.

8.33 A pasterze uciekli i poszedłszy do miasta, opowiedzieli wszystko, także i to, co się stało z opętanymi.

8.34 Wtedy całe miasto wyszło na spotkanie Jezusa, a ujrzawszy go, prosili, aby odszedł z ich krainy.

EWANGELIA MATEUSZA 9Uzdrowienie sparaliżowanego

(Mar. 2,1-12Łuk. 5,17-26)

9.1 I wstąpiwszy do łodzi, przeprawił się na drugi brzeg i przybył do swego miasta.

Mat. 4,13

9.2 I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje.

9.3 A oto niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: Ten bluźni.

Mar. 2,7

9.4 Ale Jezus przejrzawszy ich myśli, rzekł: Dlaczego myślicie źle w sercach swoich?

Mat. 12,25Jan. 2,25

9.5 Cóż bowiem jest łatwiej, czy rzec: Odpuszczone są grzechy twoje, czy rzec: Wstań i chodź?

9.6 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc na ziemi odpuszczać grzechy — rzekł do sparaliżowanego: Wstań, weź łoże swoje i idź do domu swego!

9.7 Wstał tedy i odszedł do domu swego.

9.8 A gdy to ujrzały tłumy, przelękły się i uwielbiły Boga, który dał ludziom taką moc.

Powołanie Mateusza

(Mar. 2,13-17Łuk. 5,27-32)

9.9 I odchodząc stamtąd, ujrzał Jezus człowieka, siedzącego przy cle, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: Pójdź za mną. A on wstał i poszedł za nim.

9.10 A gdy Jezus siedział w domu za stołem, wielu celników i grzeszników przyszło, i przysiedli się do Jezusa i uczniów jego.

9.11 Co widząc faryzeusze, mówili do uczniów jego: Dlaczego Nauczyciel wasz jada z celnikami i grzesznikami?

Łuk. 15,2

9.12 A gdy[Jezus] to usłyszał, rzekł: Nie potrzebują zdrowi lekarza, lecz ci, co się źle mają.

9.13 Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Nie przyszedłem bowiem wzywać sprawiedliwych, lecz grzeszników.

Oz. 6,6   I Sam. 15,22   I Sam. 18,11

Sprawa postu

(Mar. 2,18-22Łuk. 5,33-39)

9.14 Wtedy przyszli do niego uczniowie Jana i pytali: Dlaczego my i faryzeusze pościmy, a uczniowie twoi nie poszczą?

Łuk. 18,12

9.15 I rzekł im Jezus: Czyż mogą goście weselni się smucić, dopóki z nimi jest oblubieniec? Nastaną jednak dni, gdy oblubieniec zostanie im zabrany, a wtedy pościć będą.

Jan. 3,29

9.16 A nikt nie wstawia w starą szatę łaty z sukna nowego, bo taka łata ściąga cały materiał i rozdarcie staje się gorsze.

Jan. 1,17

9.17 I nie wlewają wina młodego do starych bukłaków, bo inaczej bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki niszczeją. Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a wtedy zachowuje się jedno i drugie.

Wskrzeszenie córki Jaira i uzdrowienie niewiasty

(Mar. 5,21-43Łuk. 8,40-56)

9.18 Gdy to do nich mówił, oto pewien przełożony [synagogi] przyszedł, złożył mu pokłon i rzekł: Córka moja dopiero co skonała, lecz pójdź, połóż na nią swą rękę, a ożyje.

9.19 I wstał Jezus, i poszedł za nim wraz z uczniami swymi.

9.20 A oto niewiasta, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się kraju szaty jego.

9.21 Mówiła bowiem do siebie: Bylebym się tylko dotknęła szaty jego, będę uzdrowiona.

Mat. 14,36

9.22 A Jezus, obróciwszy się i ujrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja uzdrowiła cię. I od tej chwili niewiasta była uzdrowiona.

9.23 A gdy przyszedł Jezus do domu przełożonego i ujrzał flecistów oraz zgiełkliwy tłum,

9.24 Rzekł: Odejdźcie, bo nie umarła dziewczynka, lecz śpi. I naśmiewali się z niego.

Jan. 11,11Jan. 11,14Jan. 11,25

9.25 A gdy wygnano tłum, wszedł i ujął ją za rękę, i wstała dziewczynka.

9.26 I rozeszła się wieść o tym po całej tamtej okolicy.

Uzdrowienie dwóch ślepych

9.27 A gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za nim dwaj ślepi, wołając i mówiąc: Zmiłuj się nad nami, Synu Dawida!

9.28 A gdy wszedł do domu, przyszli do niego ci ślepi. I rzekł im Jezus: Czy wierzycie, że mogę to uczynić? Rzekli mu: Tak jest, Panie!

9.29 Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niechaj się wam stanie.

Mat. 8,13

9.30 I otworzyły się ich oczy; a Jezus przykazał im surowo, mówiąc: Baczcie, aby nikt się o tym nie dowiedział!

Mat. 8,4

9.31 A oni wyszedłszy, rozsławili imię jego po całej okolicy.

Uzdrowienie opętanego niemowy

9.32 A gdy oni wychodzili, przyprowadzono do niego niemowę, opętanego przez demona.

9.33 A gdy demon został wypędzony, niemy przemówił. I zdumiał się lud, i mówił: Nigdy coś podobnego nie pokazało się w Izraelu.

9.34 Faryzeusze zaś mówili: Mocą księcia demonów wypędza demony.

Mat. 12,24

9.35 I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach i zwiastował ewangelię o Królestwie, i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelką niemoc.

Mat. 4,23

Jezus lituje się nad ludem

9.36 A widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza.

Mat. 14,14Mar. 6,34   IV Mojż. 27,17   Ezech. 34,5

9.37 Wtedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.

Łuk. 10,2

9.38 Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje.

EWANGELIA MATEUSZA 10Powołanie dwunastu apostołów

(Mar. 3,13-19Łuk. 6,12-16)

10.1 I przywołał dwunastu uczniów swoich, i dał im moc nad duchami nieczystymi, aby je wyganiali i aby uzdrawiali wszelką chorobę i wszelką niemoc.

10.2 A te są imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, którego zwano Piotrem, i Andrzej, brat jego, i Jakub, syn Zebedeusza, oraz Jan, brat jego,

Jan. 1,40-49

10.3 Filip i Bartłomiej, Tomasz i Mateusz, celnik, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz,

10.4 Szymon Kananejczyk i Judasz Iskariot, ten, który go też wydał.

Misja apostołów

(Mar. 6,7-13Łuk. 9,1-6)

10.5 Tych dwunastu posłał Jezus, rozkazując im i mówiąc: Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta Samarytan nie wchodźcie.

10.6 Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu Izraela.

Mat. 15,24Dz. 13,46   Jer. 50,6

10.7 A idąc, głoście wieść: Przybliżyło się Królestwo Niebios.

Mat. 4,17Łuk. 10,9

10.8 Chorych uzdrawiajcie, umarłych wskrzeszajcie, trędowatych oczyszczajcie, demony wyganiajcie; darmo wzięliście, darmo dawajcie.

Dz. 20,33

10.9 Nie miejcie w trzosach swoich złota ani srebra, ani miedzi,

10.10 Ani torby podróżnej, ani dwu sukien, ani sandałów, ani laski; albowiem godzien jest robotnik wyżywienia swego.

Łuk. 10,4I Tym. 5,18   IV Mojż. 18,31

10.11 A do któregokolwiek miasta lub wioski wejdziecie, dowiadujcie się, kto jest w nim godzien, i tam pozostańcie aż do swego odejścia.

10.12 A wchodząc w dom, pozdrówcie go!

Łuk. 10,5Łuk. 10,6

10.13 A jeśli to dom godzien, niech zstąpi nań pokój wasz, a gdyby nie był godzien, niech pokój wasz wróci do was.

10.14 I gdyby kto was nie przyjął i nie słuchał słów waszych, wychodząc z domu lub z miasta onego, strząśnijcie proch z nóg swoich.

Łuk. 10,10-12Dz. 13,51Dz. 18,6

10.15 Zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie w dzień sądu ziemi sodomskiej i gomorskiej niż temu miastu.

Mat. 11,24Łuk. 20,47

Prześladowania

10.16 Oto Ja posyłam was jak owce między wilki, bądźcie tedy roztropni jak węże i niewinni jak gołębice.

Łuk. 10,3Jan. 10,12Dz. 20,29Rzym. 16,19Ef. 5,15

10.17 I strzeżcie się ludzi, albowiem będą was wydawać sądom i biczować w swoich synagogach.

Mat. 24,9

10.18 I z mego powodu zawiodą was przed namiestników i królów, abyście złożyli świadectwo przed nimi i poganami.

Mat. 24,14Dz. 25,23Dz. 27,24

10.19 A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić.

Łuk. 12,11Łuk. 12,12

10.20 Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was.

Jan. 14,26I Kor. 2,4

10.21 A wyda na śmierć brat brata i ojciec syna i powstaną dzieci przeciwko rodzicom i przyprawią ich o śmierć.

Mat. 10,35   Mich. 7,6

10.22 I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego, ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.

Mat. 24,9Mat. 13Jan. 15,21

10.23 A gdy was prześladować będą w jednym mieście, uciekajcie do drugiego; zaprawdę powiadam wam: Zanim zdążycie obejść miasta Izraela, Syn Człowieczy przyjdzie.

Mat. 16,28

10.24 Nie jest uczeń nad mistrza ani sługa nad swego pana;

Łuk. 6,40Jan. 13,16Jan. 15,20

10.25 Wystarczy uczniowi, aby był jak jego mistrz, a sługa jak jego pan; jeśli gospodarza Belzebubem nazwali, tym bardziej jego domowników!

Mat. 12,24

Kogo się bać

(Łuk. 12,2-9)

10.26 Przeto nie bójcie się ich; albowiem nie ma nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajnego, o czym by się dowiedzieć nie miano.

Mar. 4,22Łuk. 8,17

10.27 Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle dnia; a co słyszycie na ucho, głoście na dachach.

10.28 I nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą; bójcie się raczej tego, który może i duszę i ciało zniszczyć w piekle.

Jak. 4,12

10.29 Czyż nie sprzedają za grosz dwu wróbli? A jednak ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez woli Ojca waszego.

10.30 Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone.

10.31 Nie bójcie się; jesteście więcej warci niż wiele wróbli.

Mat. 12,12

10.32 Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie;

10.33 Ale tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie.

Łuk. 9,26

Nie pokój a miecz

(Łuk. 12,51-53Łuk. 14,26-27)

10.34 Nie mniemajcie, że przyszedłem przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz.

10.35 Bo przyszedłem poróżnić człowieka z jego ojcem i córkę z jej matką, i synową z jej teściową.

Mich. 7,6

10.36 Tak to staną się wrogami człowieka domownicy jego.

10.37 Kto miłuje ojca albo matkę bardziej niż mnie, nie jest mnie godzien; i kto miłuje syna albo córkę bardziej niż mnie, nie jest mnie godzien.

V Mojż. 33,9   Łuk. 14,26Łuk. 14,27

10.38 I kto nie bierze krzyża swego, a idzie za mną, nie jest mnie godzien.

Mat. 16,24Mat. 16,25

10.39 Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla mnie, znajdzie je.

Łuk. 17,33Jan. 12,25

10.40 Kto was przyjmuje, mnie przyjmuje, a kto mnie przyjmuje, przyjmuje tego, który mnie posłał.

Mat. 18,5Łuk. 10,16Jan. 12,44Jan. 13,20

10.41 Kto przyjmuje proroka jako proroka, otrzyma zapłatę proroka; a kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, otrzyma zapłatę sprawiedliwego.

10.42 A ktokolwiek by napoił jednego z tych maluczkich tylko kubkiem zimnej wody jako ucznia, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej.

Mat. 25,40Mar. 9,41

EWANGELIA MATEUSZA 11

11.1 A gdy Jezus skończył wydawanie poleceń dwunastu uczniom swoim, odszedł stamtąd, aby nauczać i kazać w miastach ich.

Mat. 7,28Mat. 13,53Mat. 19,1Mat. 26,1

Misja Jana Chrzciciela

(Łuk. 7,18-35)

11.2 A Jan, usłyszawszy w więzieniu o czynach Chrystusa, wysłał uczniów swoich i kazał mu powiedzieć:

Mat. 14,3

11.3 Czy Ty jesteś tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać innego?

Mal. 3,1   Dan. 9,26

11.4 A Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie:

11.5 Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest ewangelia;

Iz. 35,5-6   Iz. 61,1

11.6 A błogosławiony jest ten, kto się mną nie zgorszy.

Mat. 13,57Mat. 26,31

Świadectwo Jezusa o Janie Chrzcicielu

11.7 A gdy ci odchodzili, zaczął Jezus mówić do tłumów o Janie: Co wyszliście oglądać na pustyni? Czy trzcinę chwiejącą się od wiatru?

Mal. 3,1   Mal. 3,5

11.8 Ale co wyszliście oglądać? Czy człowieka w miękkie szaty odzianego? Oto ci, którzy miękkie szaty noszą, w domach królewskich mieszkają.

11.9 Więc po co wyszliście? Ujrzeć proroka? Owszem, powiadam wam, nawet więcej niż proroka.

Łuk. 1,76

11.10 To jest ten, o którym napisano: Oto Ja posyłam posłańca mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją przed tobą.

Mal. 3,1   Mar. 1,2Jan. 3,28

11.11 Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy z niewiast się rodzą, większy od Jana Chrzciciela, ale najmniejszy w Królestwie Niebios większy jest niż on.

Mat. 13,17

11.12 A od dni Jana Chrzciciela aż dotąd Królestwo Niebios doznaje gwałtu i gwałtownicy je porywają.

Łuk. 16,16Łuk. 13,24Jan. 16,15

11.13 Albowiem wszyscy prorocy i zakon prorokowali aż do Jana;

11.14 Jeżeli zaś chcecie to przyjąć, on jest Eliaszem, który miał przyjść.

Mal. 3,23   Mat. 17,10-13

11.15 Kto ma uszy, niechaj słucha!

11.16 A do kogo przyrównam to pokolenie? Podobne jest do dzieci, które siadają na rynku i wołają na swoich rówieśników

11.17 I mówią: Graliśmy wam na flecie, a nie tańczyliście, śpiewaliśmy wam żałobne pieśni, a nie płakaliście.

Przyp. 29,9

11.18 Albowiem przyszedł Jan, nie jadł i nie pił, a mówią: Demona ma.

Mat. 3,4

11.19 Przyszedł Syn Człowieczy, jadł i pił, a mówią: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. I usprawiedliwiona została mądrość na podstawie swoich uczynków.

Mat. 9,14Mat. 9,15

Jezus grozi miastom galilejskim

(Łuk. 10,13-15)

11.20 Wtedy zaczął grozić miastom, w których dokonało się najwięcej jego cudów, że nie pokutowały.

11.21 Biada tobie, Chorazynie, biada tobie, Betsaido; bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele pokutowały.

Jon. 3,6

11.22 Ale powiadam wam: Lżej będzie Tyrowi i Sydonowi w dniu sądu aniżeli wam.

11.23 A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba wywyższone będziesz? Aż do piekła zostaniesz strącone, bo gdyby się w Sodomie dokonały te cuda, które się stały u ciebie, stałaby jeszcze po dzień dzisiejszy.

Mat. 4,13Mat. 8,5Mat. 9,1   Iz. 14,13   Iz. 14,15

11.24 Ale powiadam wam: Lżej będzie ziemi sodomskiej w dniu sądu aniżeli tobie.

Mat. 10,15

Jezus wysławia swojego Ojca

(Łuk. 10,21)

11.25 W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom.

I Kor. 1,26-29

11.26 Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.

Misja Jezusa

(Łuk. 10,22)

11.27 Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić.

Mat. 28,18Jan. 3,35Jan. 17,2Fil. 2,9

11.28 Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie.

Mat. 12,20   Jer. 31,25

11.29 Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.

Jer. 6,16

11.30 Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie.

I Jana. 5,3

EWANGELIA MATEUSZA 12Zrywanie kłosów w sabat

(Mar. 2,23-28Łuk. 6,1-5)

12.1 W tym czasie szedł Jezus w sabat wśród zbóż, a uczniowie jego byli głodni i poczęli rwać kłosy i jeść.

V Mojż. 5,14   V Mojż. 23,25

12.2 A gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli do niego: Oto uczniowie twoi czynią, czego nie wolno czynić w sabat.

II Mojż. 20,10

12.3 A On rzekł im: Czyż nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny, on i ci, którzy z nim byli?

I Sam. 21,1-6

12.4 Jak wszedł do Domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani tym, którzy z nim byli, tylko samym kapłanom?

III Mojż. 24,9

12.5 Albo czy nie czytaliście w zakonie, że w sabat kapłani w świątyni naruszają sabat, a są bez winy?

IV Mojż. 28,9

12.6 Ale mówię wam, że tutaj jest coś większego niż świątynia.

12.7 I gdybyście byli zrozumieli, co to jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępialibyście niewinnych.

Mat. 9,13   Oz. 6,6

12.8 Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu.

Uzdrowienie człowieka z uschłą ręką

(Mar. 3,1-6Łuk. 6,6-11)

12.9 I odszedłszy stamtąd, przyszedł do ich synagogi.

12.10 A był tam człowiek, który miał uschłą rękę. I zapytali go, mówiąc: Czy wolno w sabat uzdrawiać? Chcieli go bowiem oskarżyć.

Łuk. 14,3

12.11 A On im rzekł: Któż z was, mając jedną owcę, gdyby mu ta w sabat do dołu wpadła, to czy jej nie pochwyci i nie wyciągnie?

12.12 O ileż więcej wart jest człowiek, niż owca! A zatem wolno w sabat dobrze czynić.

Łuk. 14,5

12.13 Wtedy rzekł temu człowiekowi: Wyciągnij swoją rękę, a on wyciągnął i stała się znów zdrowa jak druga.

12.14 A faryzeusze wyszedłszy, naradzali się co do niego, jakby go zgładzić.

Jan. 5,16

Jezus sługą Pana

12.15 A gdy się o tym Jezus dowiedział, odszedł stamtąd i szło za nim wielu, i uzdrowił ich wszystkich.

Mar. 3,7-12

12.16 I przykazał im, aby go nie ujawniali,

Mat. 8,4

12.17 Żeby się wypełniło, co powiedziano przez proroka Izajasza w słowach:

Iz. 42,1-4   Iz. 41,9

12.18 Oto sługa mój, którego wybrałem, umiłowany mój, w którym moja dusza ma upodobanie. Złożę na niego Ducha mego, a On obwieści narodom sąd.

Mat. 3,17

12.19 Nie będzie się spierał i nie będzie krzyczał, i nikt na ulicach nie usłyszy głosu jego.12.20 Trzciny nadłamanej nie dołamie, a lnu tlejącego nie zagasi, dopóki nie doprowadzi do zwycięstwa sprawiedliwości.12.21 A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję.

Jezus odpowiada na zarzuty współpracy z szatanem

(Mar. 3,20-30Łuk. 11,14-23Łuk. 12,10)

12.22 Wtedy przyniesiono do niego opętanego, który był ślepy i niemy; i uzdrowił go, tak że odzyskał mowę i wzrok.

12.23 I zdumiony był cały lud, i mówił: Czy nie jest to Syn Dawida?

12.24 A gdy to usłyszeli faryzeusze, rzekli: Ten nie wygania demonów inaczej jak tylko przez Belzebuba, księcia demonów.

Mat. 9,34

12.25 A Jezus, znając ich myśli, rzekł im: Każde królestwo, rozdwojone samo w sobie, pustoszeje, i żadne miasto czy dom, rozdwojony sam w sobie, nie ostoi się.

12.26 A jeśli szatan szatana wygania, sam z sobą jest rozdwojony; jakże więc ostoi się królestwo jego?

12.27 A jeśli Ja przez Belzebuba wyganiam demony, synowie wasi przez kogo wyganiają? Dlatego oni będą sędziami waszymi.

12.28 A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże.

I Jana. 3,8

12.29 Albo jak może kto wejść do domu mocarza i jego sprzęty zagrabić, jeśli pierwej nie zwiąże mocarza; wtedy dopiero dom jego ograbi?

Iz. 49,24   I Jana. 4,4

12.30 Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie zbiera, rozprasza.

Mar. 9,40Jan. 11,52

12.31 Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciw Duchowi nie będzie odpuszczone.

Hebr. 6,4Hebr. 6,6Hebr. 10,26I Jana. 5,16

12.32 A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym.

Łuk. 12,10I Tym. 1,13

12.33 Zasadźcie drzewo dobre, to i owoc będzie dobry, albo zasadźcie drzewo złe, to i owoc będzie zły; albowiem z owocu poznaje się drzewo.

Mat. 7,17

12.34 Plemiona żmijowe! Jakże możecie mówić dobrze, będąc złymi? Albowiem z obfitości serca mówią usta.

Mat. 3,7Jan. 8,43Jan. 12,39Rzym. 8,7

12.35 Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy.

Łuk. 6,45

12.36 A powiadam wam, że z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w dzień sądu.

12.37 Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.

Jezus odmawia znaku z nieba

(Mar. 8,11-12Łuk. 11,29-32)

12.38 Wtedy odpowiedzieli mu niektórzy z uczonych w Piśmie faryzeuszów, mówiąc: Nauczycielu, chcemy widzieć od ciebie znak.

Mat. 16,1I Kor. 1,22

12.39 A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka.

12.40 Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce.

Jon. 2,1   Jon. 2,2

12.41 Mężowie z Niniwy staną na sądzie wraz z tym pokoleniem i spowodują jego potępienie, gdyż na skutek zwiastowania Jonasza upamiętali się, a oto tutaj więcej niż Jonasz.

Jon. 3,5

12.42 Królowa z Południa stanie na sądzie wraz z tym pokoleniem i potępi je; bo przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tutaj więcej niż Salomon.

I Król. 10,1-10

Niebezpieczeństwo powierzchownego odrodzenia

(Łuk. 11,24-26)

12.43 Gdy zaś duch nieczysty wyjdzie z człowieka, wędruje po miejscach bezwodnych, szukając ukojenia, ale go nie znajduje.

12.44 Wtedy mówi: Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem, i przyszedłszy, zastaje go opróżnionym, wymiecionym i przyozdobionym.

12.45 Wówczas idzie i zabiera z sobą siedem duchów innych gorszych niż on, i wszedłszy mieszkają tam; i bywa końcowy stan człowieka tego gorszy niż pierwotny. Tak będzie i z tym złym pokoleniem.

II Piotra 2,20

Prawdziwa rodzina

(Mar. 3,31-35Łuk. 8,19-21)

12.46 A gdy On jeszcze mówił do tłumów, oto matka i bracia jego stanęli na dworze, chcąc z nim mówić.

Mat. 13,35

12.47 I rzekł mu ktoś: Oto matka twoja i bracia twoi stoją na dworze i chcą z tobą mówić.

12.48 A On, odpowiadając, rzekł temu, co mu to powiedział: Któż jest moją matką? I kto to bracia moi?

Łuk. 2,49

12.49 I wyciągnąwszy rękę ku uczniom swoim, rzekł: Oto matka moja i bracia moi!

12.50 Albowiem ktokolwiek czyni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.

Rzym. 8,29Jan. 15,14

EWANGELIA MATEUSZA 13Podobieństwo o czworakiej roli

(Mar. 4,1-9Łuk. 8,4-8)

13.1 Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.

13.2 I zebrało się wokół niego mnóstwo ludu; dlatego wstąpił do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu.

13.3 I mówił do nich wiele w podobieństwach. I rzekł: Oto wyszedł siewca, aby siać.

13.4 A gdy siał, padły niektóre ziarna na drogę i przyleciało ptactwo i zjadło je.

13.5 Inne zaś padły na grunt skalisty, gdzie nie miały wiele ziemi, i szybko powschodziły, gdyż gleba nie była głęboka.

13.6 A gdy wzeszło słońce, zostały spieczone, a że nie miały korzenia, uschły.

13.7 A inne padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je.

13.8 Jeszcze inne padły na dobrą ziemię i wydały owoc, jedne stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

13.9 Kto ma uszy, niechaj słucha.

Znaczenie podobieństw

(Mar. 4,10-12Łuk. 8,9-10)

13.10 I przystąpiwszy uczniowie, rzekli mu: Dlaczego mówisz do nich w podobieństwach?

13.11 A On, odpowiadając, rzekł: Wam dane jest znać tajemnice Królestwa Niebios, ale tamtym nie jest dane.

13.12 Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; a temu kto nie ma i to, co ma, będzie odjęte.

Mat. 25,29Mar. 4,25Łuk. 8,18

13.13 Dlatego w podobieństwach do nich mówię, bo, patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją.

V Mojż. 29,4

13.14 I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które powiada:

Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie.

Iz. 6,9   Iz. 6,10   Jan. 12,40Dz. 28,26Dz. 28,27

13.15 Albowiem otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uleczył.

13.16 Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą,

Łuk. 10,23Łuk. 10,24

13.17 Bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Wyjaśnienie podobieństwa o siewcy

(Mar. 4,13-20Łuk. 8,11-15)

13.18 Wysłuchajcie więc podobieństwa o siewcy.

13.19 Do każdego, kto słucha słowa o Królestwie i nie rozumie, przychodzi Zły i porywa to, co zasiano w jego sercu: to jest ten, kto jest posiany na drogę.

13.20 A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje,

13.21 Ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.

13.22 A posiany między ciernie, to ten, który słucha słowa, ale umiłowanie tego świata i ułuda bogactwa zaduszają słowo i plonu nie wydaje.

Mat. 6,19-34I Tym. 6,9

13.23 A posiany na dobrej ziemi, to ten, kto słowa słucha i rozumie; ten wydaje owoc: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, a inny trzydziestokrotny.

Podobieństwo o pszenicy i kąkolu

13.24 Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.

Mat. 13,36-43

13.25 A kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i nasiał kąkolu między pszenicę, i odszedł.

13.26 A gdy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy się pokazał i kąkol.

13.27 Przyszli więc słudzy gospodarza i powiedzieli mu: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma ona kąkol?

13.28 A on im rzekł: To nieprzyjaciel uczynił. A słudzy mówią do niego: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i wybrali go?

13.29 A on odpowiada: Nie! Abyście czasem wybierając kąkol, nie powyrywali wraz z nim i pszenicy.

13.30 Pozwólcie obydwom róść razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopki na spalenie, a pszenicę zwieźcie do mojej stodoły.

Mat. 3,12

Podobieństwo o ziarnie gorczycznym i o kwasie

(Mar. 4,30-34Łuk. 13,18-21)

13.31 Inne podobieństwo podał im, mówiąc: Podobne jest Królestwo Niebios do ziarnka gorczycznego, które wziąwszy człowiek, zasiał na roli swojej.

13.32 Jest ono, co prawda, najmniejsze ze wszystkich nasion, ale kiedy urośnie, jest największe ze wszystkich jarzyn, i staje się drzewem, tak iż przylatują ptaki niebieskie i gnieżdżą się w gałęziach jego.

Dan. 4,12   Dan. 4,21   Ezech. 17,23   Ezech. 31,6   Ps. 104,12

13.33 Inne podobieństwo powiedział im: Podobne jest Królestwo Niebios do kwasu, który wzięła niewiasta i rozczyniła w trzech miarach mąki, aż się wszystko zakwasiło.

Łuk. 13,20-21

13.34 To wszystko mówił Jezus do ludu w podobieństwach, a bez podobieństwa nic do nich nie mówił.

Mar. 4,33-34

13.35 Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata.

Ps. 78,2

Wyjaśnienie podobieństwa o pszenicy i kąkolu

13.36 Wtedy rozpuścił lud i poszedł do domu. I przystąpili do niego uczniowie jego, mówiąc: Wyłóż nam podobieństwo o kąkolu na roli.

Mat. 13,24-30

13.37 A On odpowiadając, rzekł: Ten, który sieje dobre nasienie, to Syn Człowieczy.

13.38 Rola zaś, to świat, a dobre nasienie, to synowie Królestwa, kąkol zaś, to synowie Złego.

I Kor. 3,9

13.39 A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie.

13.40 Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.

Jan. 15,6

13.41 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość,

Sof. 1,3   Mat. 25,31-46Mat. 7,23

13.42 I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Mat. 8,12

13.43 Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!

Dan. 12,3

Podobieństwo o ukrytym skarbie, o perle i o sieci

13.44 Podobne jest Królestwo Niebios do ukrytego w roli skarbu, który człowiek znalazł, ukrył i uradowany odchodzi, i sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje oną rolę.

Mat. 19,29Łuk. 14,33Fil. 3,7   Przyp. 2,4

13.45 Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł,

13.46 Który, gdy znalazł jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.

Przyp. 8,10-11

13.47 Dalej podobne jest Królestwo Niebios do sieci, zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju,

Mat. 22,9-10

13.48 Którą, gdy była pełna, wyciągnęli na brzeg, a usiadłszy dobre wybrali do naczyń, a złe wyrzucili.

13.49 Tak będzie przy końcu świata; wyjdą aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych,

Mat. 25,32

13.50 I wrzucą ich w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

13.51 Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli mu: Tak.

13.52 A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do gospodarza, który dobywa ze swego skarbca nowe i stare rzeczy.

Jezus wzgardzony w Nazarecie

(Mar. 6,1-6Łuk. 4,16-30)

13.53 A gdy Jezus skończył te podobieństwa, odszedł stamtąd.

13.54 A przyszedłszy w swoje ojczyste strony, nauczał w synagodze ich, tak iż się bardzo zdumiewali i mówili: Skąd ma tę mądrość i te cudowne moce?

Mat. 7,28Mat. 11,1Mat. 19,1Mat. 26,1

13.55 Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce jego nie jest na imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda?

13.56 A siostry jego, czyż nie są wszystkie u nas? Skąd ma tedy to wszystko?

Jan. 7,15Jan. 7,52

13.57 I gorszyli się z niego. A Jezus rzekł im: Nigdzie prorok nie jest pozbawiony czci, chyba tylko w ojczyźnie i w swoim domu.

Jan. 4,44

13.58 I nie uczynił tam wielu cudów z powodu ich niewiary.

EWANGELIA MATEUSZA 14Śmierć Jana Chrzciciela

(Mar. 6,14-29Łuk. 9,7-9)

14.1 W tym czasie usłyszał tetrarcha Herod wieść o Jezusie.

Łuk. 3,19Łuk. 3,20

14.2 I rzekł sługom swoim: To jest Jan Chrzciciel; on został wzbudzony z martwych i dlatego cudowne moce działają w nim.

14.3 Albowiem Herod pojmał Jana, zakuł w kajdany i wtrącił do więzienia dla Herodiady, żony Filipa, brata swego.

Mat. 11,2

14.4 Bo Jan mówił mu: Nie wolno ci jej mieć.

III Mojż. 18,16   III Mojż. 20,21

14.5 I chciał go zabić, ale bał się ludu, gdyż mieli go za proroka.

Mat. 21,26

14.6 A gdy obchodzono urodziny Heroda, córka Herodiady tańczyła przed gośćmi i spodobała się Herodowi.

14.7 Dlatego pod przysięgą obiecał dać jej to, czegokolwiek by zażądała.

14.8 A ona za namową matki swej rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela.

14.9 I zasmucił się król, ale ze względu na przysięgę i współbiesiadników kazał jej dać.

14.10 Posłał więc i kazał ściąć Jana w więzieniu.

Mat. 17,12

14.11 I przyniesiono głowę jego na misie, i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją matce swojej.

14.12 I przyszli uczniowie jego, wzięli ciało i pogrzebali je, i poszedłszy, opowiedzieli Jezusowi.

Nakarmienie pięciu tysięcy

(Mar. 6,30-44Łuk. 9,10-17Jan. 6,1-13)

14.13 Gdy Jezus o tym usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce puste, na osobność. A kiedy o tym usłyszał lud, poszedł za nim z miast piechotą.

14.14 I wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i zlitował się nad nimi, i uzdrowił chorych spośród nich.

Mat. 9,36

14.15 A gdy nastał wieczór, przystąpili do niego uczniowie jego i rzekli: Miejsce to jest puste, a godzina już późna; rozpuść więc ten lud, aby poszedł do wiosek i kupił sobie żywności.

14.16 A Jezus im rzekł: Nie trzeba, żeby odchodzili, dajcie wy im jeść.

14.17 Oni zaś mu powiedzieli: Mamy tutaj tylko pięć chlebów i dwie ryby.

14.18 A On rzekł: Przynieście mi je tutaj.

14.19 I rozkazał ludowi usiąść na trawie, wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, potem chleby łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi.

14.20 I jedli wszyscy, i byli nasyceni; i zebrali z pozostałych odrobin dwanaście pełnych koszów.

II Król. 4,44

14.21 A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężów oprócz niewiast i dzieci.

Jezus chodzi po morzu

(Mar. 6,45-52Jan. 6,16-21)

14.22 I zaraz wymógł na uczniach, że wsiedli do łodzi i pojechali przed nim na drugi brzeg, zanim rozpuści lud.

14.23 A gdy rozpuścił lud, wstąpił na górę, aby samemu się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam.

Łuk. 6,12Łuk. 9,18

14.24 Tymczasem łódź miotana przez fale oddaliła się już od brzegu o wiele stadiów; wiatr bowiem był przeciwny.

14.25 A o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu.

14.26 Uczniowie zaś, widząc go idącego po morzu, zatrwożyli się i mówili, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.

Łuk. 24,37

14.27 Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, Ja jestem, nie bójcie się!

14.28 A Piotr, odpowiadając mu, rzekł: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.

14.29 A On rzekł: Przyjdź. I Piotr, wyszedłszy z łodzi, szedł po wodzie i przyszedł do Jezusa.

14.30 A widząc wichurę, zląkł się i, gdy zaczął tonąć, zawołał, mówiąc: Panie, ratuj mnie.

14.31 A Jezus zaraz wyciągnął rękę, uchwycił go i rzekł mu: O małowierny, czemu zwątpiłeś?

Mat. 8,26

14.32 A gdy weszli do łodzi, wiatr ustał.

14.33 A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.

Uzdrowienia w Genezaret

(Mar. 6,53-56)

14.34 A gdy się przeprawili, przybyli do ziemi Genezaret.

14.35 I poznali go mężowie onej miejscowości, roznieśli wieść po całej owej okolicznej krainie, i przyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli,

14.36 I prosili go, aby się mogli dotknąć szaty jego; a którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni.

Mat. 9,21Łuk. 6,19

EWANGELIA MATEUSZA 15Jezus odpowiada na zarzut nieprzestrzegania obrzędów

(Mar. 7,1-23)

15.1 Wtedy przystąpili do Jezusa faryzeusze oraz uczeni w Piśmie z Jerozolimy, mówiąc:

15.2 Dlaczego uczniowie twoi przestępują naukę starszych? Nie myją bowiem rąk, gdy chleb jedzą.

V Mojż. 4,2   Łuk. 11,38

15.3 On zaś, odpowiadając, rzekł im: A dlaczego to wy przestępujecie przykazanie Boże dla nauki waszej?

15.4 Wszak Bóg powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.

II Mojż. 20,12   II Mojż. 21,17   V Mojż. 5,16

15.5 A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę,

15.6 Nie musi czcić ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją.

15.7 Obłudnicy! Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach:

Iz. 29,13

15.8 Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.15.9 Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.

15.10 I przywoławszy do siebie lud, rzekł im: Słuchajcie i zrozumiejcie.

15.11 Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co z ust wychodzi, to kala człowieka.

Mat. 12,34I Tym. 4,4

15.12 Wtedy przystąpili uczniowie i rzekli do niego: Wiesz, że faryzeusze, usłyszawszy to słowo, zgorszyli się?

15.13 A On odpowiadając rzekł: Wszelka roślina, której nie zasadził Ojciec niebieski, wykorzeniona zostanie.

Jan. 15,2

15.14 Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.

Mat. 23,24Łuk. 6,39Jan. 9,40Rzym. 2,19

15.15 A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Wyłóż nam to podobieństwo.

15.16 A On rzekł: To i wy jeszcze nie rozumiecie?

15.17 Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do żołądka i na zewnątrz się wydala?

15.18 Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka.

15.19 Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.

I Mojż. 8,21

15.20 To właśnie kala człowieka; ale jedzenie nie umytymi rękoma nie kala człowieka.

Uzdrowienie córki niewiasty kananejskiej

(Mar. 7,24-30)

15.21 I wyszedłszy stamtąd, udał się Jezus w okolice Tyru i Sydonu.

15.22 I oto niewiasta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała, mówiąc: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Córka moja jest okrutnie dręczona przez demona.

15.23 On zaś nie odpowiedział jej ani słowa. I przystąpiwszy uczniowie jego, prosili go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami.

15.24 A On, odpowiadając, rzekł: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.

Mat. 10,6

15.25 Lecz ona przyszła, złożyła mu pokłon i rzekła: Panie, pomóż mi!

15.26 A On, odpowiadając, rzekł: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.

15.27 Ona zaś rzekła: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu panów ich.

15.28 Wtedy Jezus, odpowiadając, rzekł do niej: Niewiasto, wielka jest wiara twoja; niechaj ci się stanie, jak chcesz. I uleczona została jej córka od tej godziny.

Mat. 8,10Mat. 8,13

Uzdrowienie wielu chorych

(Mar. 7,31-37)

15.29 A gdy Jezus stamtąd odszedł, przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam.

Mar. 7,31

15.30 I przyszło do niego mnóstwo ludu, mając z sobą chromych, kalekich, ślepych, niemych oraz wielu innych i kładli ich u nóg jego, a On ich uzdrowił,

15.31 Tak iż się lud zdumiewał, widząc, że niemi mówią, kalecy odzyskują zdrowie, chromi chodzą, ślepi widzą, i wielbili Boga Izraela.

Mar. 7,37

Nakarmienie czterech tysięcy

(Mar. 8,1-10)

15.32 A Jezus wezwał uczniów swoich i rzekł: Żal mi tego ludu; albowiem już trzy dni są ze mną i nie mają co jeść, a Ja nie chcę ich odprawić głodnych, aby czasem w drodze nie zasłabli.

Mat. 14,14

15.33 I rzekli mu uczniowie: Skądże mamy wziąć na pustkowiu tyle chleba, aby nakarmić takie mnóstwo ludu?

15.34