Autyzm jest jak Tetris. Ciągle trzeba dopasowywać poszczególne elementy, by cała układanka się zgadzała. Elementów jest mnóstwo i ciągle się poruszają - musisz bardzo szybko reagować, by nie „zginąć”. To nie jest gra dla mięczaków. Trzeba grać w nią cegiełka po cegiełce, nie można płakać i rozpaczać...