Wieniec i burza
- Wydawca:
- Imprint Media
- Kategoria:
- Poezja i dramat
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-64299-79-7
- Rok wydania:
- 2017
- Słowa kluczowe:
- boskie
- burza
- dążenie
- ducha
- filozofia
- integracji
- istoty
- klasycystyczna
- natury
- przedstawia
- wieniec
- ziemskiej
- mobi
- kindle
- azw3
- epub
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).
Kilka słów o książce pt. “Wieniec i burza”
Mistyczno-filozoficzna poezja Alana Migonia przedstawia dążenie do rozpoznania natury bytu, istoty świata i jego zasady, czy też zasad pierwotnych: bytu i nicości, światła i ciemności, życia i śmierci, miłości i nienawiści, strachu i łaski – sprzężonych w dialektycznej relacji.
To opowieść o rozbłyśnięciu światła łaski; o rozkoszy oglądania tego, co istnieje, o najwyższej ekstazie oraz o utracie tej potężnej miłości; o pogrążeniu się w ciemnej nocy duszy, w której piekło i niebiosa stają się rzeczywistością. Wydźwignięciem może być jedynie dążenie do ponownego rozniecenia świętego ognia; płomienia transcendencji (pomimo buntu względem jej ,,jarzma”), który wydaje się gasnąć w obliczu terroru świata oraz pozbawionej obecności boskiego elementu, ziemskiej egzystencji człowieka.
To opowieść o tym, jak pradoświadczenie targa egzystencją zwyczajnej jednostki, każąc wyruszyć jej w podróż ku pierwotnej otchłani; o źródle i zasadzie rzeczy ukrytej w głębinach samego człowieka, w ludzkiej duszy, by odsłonić to, co pierwotne, ukryte i boskie w świecie i w człowieku.
Alan Migoń (ur. 1994)– młody poeta i filozof. Inspiruje go filozofia grecka (przede wszystkim neoplatonizm, jak i starożytne nurty misteryjno-religijne, hermetyzm i gnostycyzm), filozofia i teologia hellenistyczno-chrześcijańska, którą pragnie łączyć z chrześcijańską mistyką spekulatywną oraz filozofią Jakuba Boehme, Mistrza Eckharta oraz filozofią woli Schellinga i filozofią ducha Hegla.
Jego poezja (mistyczno-filozoficzna, klasycystyczna poezja symboliczna i symbolowa) oraz twórczość liryczna wyrasta z tradycji romantycznej oraz idealistycznej (polski oraz niemiecki romantyzm; Mickiewicz, Słowacki i Goethe, Novalis, Hölderlin). Stanowi ona próbę integracji klasycyzmu i romantyzmu, antagonistycznych, przeciwnych i skłóconych nurtów domagających się pogodzenia.