„Skala świadomości. W pogoni za potęgą” Mateusza Laszczki to powieść fantasy. Elet – główny bohater książki to dziecko zamieszkujące w najbogatszym mieście Królestwa Rotów. Życie chłopca zmienia się w momencie najazdu barbarzyńskich plemion na rodzime strony. Z dobrze wychowanego dziecka, ceniące...
Niezwykłe opowieści Podziomka Karolka
4.00 / 5.00
- Wydawca:
- Wydawnictwo e-bookowo
- Kategoria:
- Dla dzieci i młodzieży
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-7859-025-5
- Rok wydania:
- 2012
- Słowa kluczowe:
- dodatkową
- doskonale
- karolka
- klasy
- krótkich
- miesięcznik
- niezwykłe
- opowieści
- podziomka
- radości
- szkolny
- uniwersytetu
- wychowanie
- wydawnictwa
- mobi
- kindle
- azw3
- epub
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).
Kilka słów o książce pt. “Niezwykłe opowieści Podziomka Karolka”
Książka dla dzieci w wieku 6-9 lat, opowiada o krasnalu Karolku – kronikarzu klasy IB, który opisuje zabawne historie uczniów klas pierwszych, ich naukę na lekcjach i wycieczkach. W formie krótkich opowiadań, przedstawiony jest w niej cały rok szkolny, aż po rozdanie cenzurek. Historia pełna radości i optymizmu. Dzieci powinny być zachwycone. A ponieważ uwielbiają zajęcia z komputerem i doskonale posługują się nim, czytanie powinno im sprawić dodatkową frajdę.
Dzieciaki!!! Zapraszam do zaczarowanego świata sympatycznego krasnala.
Niedźwiedzka Barbara (ur. 1952), pisarka, pseudonim Pliska. Ukończyła studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Z wykształcenia pedagog-filozof, specjalistka w zakresie wychowania przedszkolnego. Pracowała jako nauczycielka do 2002 roku. Jest autorką licznych artykułów publikowanych przez czasopisma: „Wychowanie na co dzień”, „Wychowanie w przedszkolu”, „Lider”, „Dylematy” – miesięcznik oświatowy województwa kaliskiego”.
W 2002 roku ukazała się jej książka „Wakacje Kamy”, w 2003 roku „Niezwykłe opowieści Podziomka Karolka”. W 2009 opublikowano powieść dla młodzieży „Na zakręcie”, w 2010 nakładem wydawnictwa Radwan ukazał się zbiór opowiadań dla dzieci „Przygody Agatki”.
Nakładem wydawnictwa Goneta ukazały się: „Życie w cieniu serca” ( 2011), „Pucuś” (2012), „W Wesołkowie” (2012).
Polecane książki
Pięknie opowiedziane i zilustrowane bajki dla dzieci w dwóch wersjach językowych – polskiej i angielskiej (Księżniczka na ziarnku grochu, Czerwony Kapturek, Śpiąca Królewna, Jaś i Małgosia, Kopciuszek, Królewna Śnieżka)....
Z ebooka można dowiedzieć się m.in.:
• Ile czasu trzeba przechowywać akta osobowe pracownika
• Czy akta osobowe zawsze muszą mieć formę pisemną i co na ten temat sądzi Państwowa Inspekcja Pracy
• Na jakich warunkach dopuszczalne jest stosowanie elektronicznych duplikatów dokumentacji przechowywanej ...
Pierwszy września 1938 roku. Basen w Levicach gdzieś w centrum Europy. Trzech nastolatków – Węgier, Czech i Żyd – organizuje prywatne zawody pływackie. Nagrodą dla zwycięzcy będzie prawo do ubiegania się o względy pięknej rówieśniczki Márii. Peter, Jan i Gabriel nie wiedzą jednak, że ich wyścig ...
Ciszewski w świetnej formie, w tandemie z debiutującym Michrowskim, wraca do swojego sztandarowego cyklu. Nie można było podjąć tematu lepiej! Słuchacze i Czytelnicy będą zachwyceni! Marcin Beme, prezes Audioteka.pl
Od chwili, gdy porucznik Jan Koller ląduje w Afganistanie, wszystko wyda...
Polski debiut Sorena Gaugera, Kanadyjczyka zamieszkałego w Krakowie, prezentuje Lynchowską z ducha podszewkę układnego, ustabilizowanego świata. Pierwsze opowiadania z książki Nie to / nie tamto to świat wystylizowany na idealną rzeczywistość z anglosaskich wyobrażeń – włosy zaczesane w tył, łag...
Poniżej prezentujemy fragment książki autorstwa Barbara Niedźwiedzka
Barbara Niedźwiedzka
Niezwykłe opowieści podziomka Karolka
© Copyright by Barbara Niedźwiedzka & e-bookowo
Projekt okladki: e-bookowo
ISBN 978-83-7859-025-5
Wydawca:
Wydawnictwo internetowe e-bookowo www.e-bookowo.pl
Kontakt:wydawnictwo@e-bookowo.pl
Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości bez zgody wydawcy zabronione.
Patronat medialny:
twojakultura.pl
Witajcie moi kochani!
Mam na imię Karolek. Jestem krasnalem podziomkiem – kronikarzem, który opisuje przeróżne historie dzieci.
Moi dziadkowie i rodzice mieszkali pod ziemią (dlatego jestem krasnalem podziomkiem), a ja mieszkam na oknie w klasie IB. Przyznam się, że bardzo, bardzo tęsknię za domem rodzinnym. Przyrzekłem sobie, że odwiedzę go i moich krewnych w następne wakacje.
Mam długą siwą brodę, czerwoną czapkę i czerwony kubraczek. Jestem bardzo wesołym i uśmiechniętym podziomkiem. Niekiedy figluję i psocę… Tak jak zresztą dzieci, ale to się zdarza raczej rzadko. No i… Mam 150 lat. Jak na skrzata wcale nie tak wiele!
Siedzę sobie i obserwuję dzieci. To wszystko, co zobaczę i usłyszę, opiszę w mojej kronice.
Chciałbym, aby tę kronikę przeczytały wszystkie maluchy. Niech wszyscy dowiedzą się o przygodach dzieci z IB.
Życzę przyjemnych wrażeń
Skrzat Karolek
Pierwszy dzwonek
Ach! Piękną mamy pogodę, a tu koniec wakacji… Szkoda! Przyznam się, że trochę się denerwuję. Zaraz, zaraz… Ławek jest: jedna, druga, trzecia, czwarta. W tamtym rzędzie też są cztery, czyli zmieści się szesnaścioro dzieci.
Oj! Widzę dzieci i panią, która będzie uczyła IB. Schowam się. Ale gdzie? Hm, może… Nie, zostanę na oknie, będę mógł obserwować dzieci i przyrodę, jak się zmienia.
– Kochani, proszę zająć miejsca – powiedziała wychowawczyni.
Wyobraźcie sobie, co się działo. Konrad usiadł z Kornelem, Pela usiadła z Asią, a Karol sam w przedostatniej ławce. No, cóż! Tak wypadło.
A ci dwaj chłopcy? Nie znam ich. Ciekawe, jak mają na imię.
– Kajtek, usiądź ze mną – poprosił Lutek.
– Super! – odpowiedział uradowany chłopiec.
Sądzę, że ci dwaj chłopcy doskonale się znają. Usłyszałem również rozmowę dwóch dziewczynek z ostatniej ławki pod oknem.
– Mam na imię Danusia, a ty?
– Jestem Irka. Mam nadzieję, że zostaniemy koleżankami.
– Ja też! W razie czego, możesz na mnie liczyć – odpowiedziała Danka.
W przedostatniej ławce siedzą dwie dziewczynki. Jedna z nich, Ala, ma króciutkie włoski z grzywką na czole. Druga dziewczynka, Magda, ma włosy upięte w kucyk. Jak prosto siedzi! No, właśnie! Tak się powinno siedzieć, przynajmniej będzie miała prosty kręgosłup.
W drugiej ławce siedzą chłopcy. Jeden ma na imię Robert, a ten drugi to Jaś. Robert ma ciemne włosy, jest wysokim chłopcem. Mam wrażenie, że jest trochę przestraszony.
Jaś jest blondynem i śmiesznie przez gardło wypowiada „r”. Troszkę mnie to śmieszy! Z pewnością kiedyś się nauczy poprawnie wypowiadać tę trudną głoskę. No i jeszcze dwóch chłopców usiadło w pierwszej ławce. Piotrusia znam z „zerówki”, a ten drugi ma na imię… Ojej, zapomniałem. Na pewno sobie przypomnę.
Ach, wspaniałe dzieciaki! Mają figlarne oczy. Zapowiada się wspaniały rok.
Zmęczyłem się. Chyba się trochę zdrzemnę. Myślę, że wszystko zapisałem.
Pa, dzieciaczki! Do jutra!
O tym jak dzieci rysowały portrety
Dzisiaj od rana jest piękna pogoda. Słoneczko ciepłym pyszczkiem zagląda do okien klasy IB.
– Proszę pani! Będziemy rysować?
– Tak, Karolku, będziemy rysować.
– A co? – spytał zaciekawiony Konradek.
– Moi kochani! Będziemy rysować portrety.
Nagle Konradek wybuchnął śmiechem.
– Masz włosy pokręcone. Czy ty się czesałeś rano? – spytał zaciekawiony.
– Pewnie – burknął Karol.
Wszyscy zaczęli się śmiać. Najbardziej Jaś, z drugiej ławki spod okna.
– No dobrze, dosyć śmiechów! Proszę, aby każdy z was narysował swojego kolegę lub koleżankę z ławki – powiedziała wychowawczyni.
– Proszę pani, myśmy rysowali portrety w zerówce! – odezwał się Jaś.
– Zgadza się. Tym razem narysujecie portret kolegi z ławki – odpowiedziała.
Wszyscy zabrali się do pracy. Słychać było szelest kartek i stukanie kredkami. Spoglądałem ukradkiem na rysunki dzieci, ale nie mogłem zobaczyć rysunku Karola, więc się wychyliłem i…
– Proszę pani, krasnalek spadł z okna! – krzyknęła Danusia. – Na pewno chciał zobaczyć nasze rysunki. Chodź, kochany, posadzę cię na okno.
– O, tak! Tak! Chciałem zobaczyć… Oj, boli, boli, boczek. Wyprostuj mi nogę, bo wyglądam jak pajac!
Nagle podbiegł do mnie Konrad i wyprostował mi nóżkę, a ja mogłem zobaczyć rysunki, które poszły na wystawę. Pięknie wyglądały na płotku naszej klasowej galerii! Brawo, brawo!!!
Dzieci wyszły z klasy trochę się przewietrzyć.
– Jak myślisz, Karolku!? Udane portrety? – spytała mnie pani.
– Pewnie, że udane! – odpowiedziałem.
Pani spojrzała na mnie i uśmiechnęła się. Kto wie, może usłyszała moją odpowiedź.
Nieproszeni goście
Aa… Okropna