Książka przedstawia wiele rożnych zaawansowanych sposobów, które nie tylko pozwolą zaoszczędzić nam ciężko zarobione pieniądze, ale również zaoszczędzić nasz czas oraz zdrowie.
Książka zapewne przyda się każdemu kto zechce bardziej zastanowić się nad własnym budżetem oraz znaleźć takie rozwiązania, ...
Widma czasu
4.00 / 5.00
- Wydawca:
- Wydawnictwo e-bookowo
- Kategoria:
- Poezja i dramat
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-7859-432-1
- Rok wydania:
- 2014
- Słowa kluczowe:
- błękitnej
- czasu
- księga
- pamiętnika
- pierwszej
- pojawiają
- sennik
- sposób
- sprzed
- swoistej
- widma
- wieku
- mobi
- kindle
- azw3
- epub
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).
Kilka słów o książce pt. “Widma czasu”
"Widma czasu 2014" Anny Kiesewetter w naturalny sposób stanowią klamrę z jej pierwszym tomikiem pt. "Zaułek Upadłych Aniołów", wydanym w 2005 roku, ale zawierającym teksty z lat 1968 – 1988. Czyli zawiera te same symbole, te same odniesienia, tylko dwadzieścia pięć lat później. Między dwoma tomikami powstały jeszcze: "Sennik intymny", "Szczep winny" czy "Księga zadumanego filozofa" (do tej pory nie publikowane), ale już tak wyraźnych powiązań między nimi nie ma.
Natomiast "Widma czasu 2014" kontynuują wszystkie wątki z pierwszej publikacji poetyckiej Anny Kiesewetter. I tak pojawiają się tutaj motywy Błękitnej Róży, Pięknej i Bestii, poezji Szekspirowskiej, czy wręcz nawiązania do wydarzeń sprzed ćwierć wieku, choć już spojrzenie na nie odbywa się z wieloletniej perspektywy.
Ale jeżeli potraktujemy wszystkie kolejne tomiki wierszy Autorki, jak rodzaj pamiętnika, który nie tylko ilustruje i komentuje zdarzenia, opisywane w swoistej poezji symbolicznej, ale i tworzy rodzaj rebusa, może być odczytywany zgodnie z przeżyciami samego Czytelnika.
Polecane książki
W tej rywalizacji nie chodzi tylko o dom…
PJ McKinley ma smykałkę do gotowania, ale do spełnienia marzenia o własnej restauracji brakuje jej jeszcze lokalu. Kiedy jedna z mieszkanek Chapel Springs postanawia oddać swoją rodzinną posiadłość osobie, która przedstawi najlepszy plan zagospodarowania bud...
Frank Cascio pisze w przedmowie do swojej książki o Michaelu Jacksonie: Kiedy się spotkaliśmy w 1985 roku, miałem 5 lat. Stał się dla mnie kimś w rodzaju ojca, czasami starszego brata, dobrego kumpla i mentora. Niewiele brakowało do moich osiemnastych urodzin, gdy zacząłem dla niego pracować w chara...
Kick Lannigan, mimo młodego wieku, przeżyła w życiu koszmar. Porwana w biały dzień, w wieku zaledwie sześciu lat, przepadła bez wieści. Po kliku miesiącach poszukiwań już mało kto wierzył w szczęśliwe zakończenie tej historii.Wszyscy zakładali najgorsze. Gdy więc niespodziewanie, po kilku latach od ...
Książka stawia w centrum historie życia kobiet, które łączy aktywny stosunek do rzeczywistości oraz brak zgody na to, co zastają w swoich czasach i środowiskach, czyli odwaga w obalaniu schematów. To praca interdyscyplinarna. Autorki i autorzy tekstów składających się na książkę podejmują temat brak...
Lena jest szczęśliwa. Wakacje ma spędzić u swojej rodziny. Kamil i Róża mieszkają na małej szkockiej wysepce i wydaje się, że nie można się z nimi nudzić. Po przyjeździe dziewczynka odkrywa, że nic nie jest takie, jakie miało być. Kamil znalazł nowych kolegów, a Róża jest wiecznie nadąsana. Wygląda ...
Poniżej prezentujemy fragment książki autorstwa Anna Kiesewetter
Widma czasu
Anna Kiesewetter
© Copyright by
Anna Kiesewetter & e-bookowo
Grafika na okładce: Marek Łukaszewicz
Projekt okładki:
Marek Łukaszewicz
ISBN 978-83-7859-432-1
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całości
bez zgody wydawcy zabronione
Wydanie I 2014
Konwersja do epub A3M Agencja Internetowa
KROK DO PRZODU
W tym moim świecie
nie ma wybaczenia,
nie pada nawet
słowo, że przepraszam.
W tym moim świecie
trwa bezruch kamienia,
poruszanego tylko
lawiną przeznaczeń.
W tym moim świecie
panują ciemności,
ich nie rozświetla
żadna ludzka miara,
tam nikt nie czeka
na słowo uznania,
mijasz przechodnia
bez gestu radości.
W tym moim świecie
lęk ma siłę stali,
gdy chłód przenika
każdy akt stworzenia.
A jednak wytrwasz
i w tej walce nigdy
nie stracisz z twarzy
uśmiechu zmęczenia.
NIEDOKOŃCZONY
Każdy tomik jest ostatnim
i zarówno pierwszym,
idą jak żołnierze
na świątecznej musztrze,
rytm wybija werbel,
jak stukot maszyny,
niby miarowy, ciężki,
mechaniczny krok.
Każdy wiersz jest nowy,
choć dla niego staje
czas na rozdrożu,
po wszelkie rozstaje,
rozpędzony czas.
Teraz i teraz,
i zarazem teraz
zegar to zwalnia,
to znowu zamiera,
przestrzeń się nagle
waha i otwiera,
wchodzisz w swój własny
strumień nieistnienia,
a w tym rachunku
nic się już nie zmienia,
staje na baczność
szyk kolejnych dat.
Wreszcie skończyłeś,
odpoczywasz znowu.
Chwil tych potęgą,
świat się w twoich oczach
rozwija, migocze,
by się dalej toczyć,
to co dziś kończysz,
gdzieś się już zaczyna,
lecz się nie zmienia
w następnych wcieleniach
i trwa na nowo
i ciągle od nowa
ten nasz podwójny,
rozchwiany, niespójny,
ale bezsprzecznie
jedyny nasz wspólny
niedokończony,
i nieskończony marsz.
TELEFON
Tu my,
przeklęci, wykluczeni,
wciąż naznaczeni piętnem grozy,
jak psy bezdomne przyczajeni
na każdym rogu, tuż za rogiem.
Tu my,
zbrodniarze, choć zgładzeni
i wykreśleni z listy ludzi,
czasem ukryci wśród przestrzeni
dat, na wyklętych stronach książek.
Tu my,
co szepcząc ci do ucha
niepewni wymawiamy imię,
które powinno tkwić pod ziemią
na losu wszelkie zapomnienie.
Ciszej,
choć wilczej nam natury
nie poskąpiła tłumu siła,
wciąż istniejemy, wbrew fortuny
kołu, co wciąż z mocnymi trzyma.
Tu my,
przeklęci, wykluczeni,
z dala od wszelkich praw tej ziemi.
ODPOWIEDŹ NA LIST
Odwiedź raz jeszcze
tunel daleki,
na którym kwitły
stokrotki,
ciemność jest wokół
i ciemność przed nami,
na końcu światło, co blednie.
Odwiedź raz jeszcze
te plaże Bałtyku
w czasie Babiego Lata,
kroki na piasku
i mewy krzyczące
ostatnim słońca dukatem.
Odwiedź raz jeszcze
małe kafejki
w ulicach Starego Miasta,
kiedy miast zamku
straszyły jeszcze
kikuty pożarów blasku.
Odwiedź raz jeszcze
ciemne piwnice
pod Rynkiem historią bujnym,
kiedy jak bębny
biło nie serce,
lecz nasze kroki podwójne.
Odwiedź raz jeszcze
podwórka jak studnie
w scenerii szarych kamienic,
a potem odejdź,
zniknij, przepadnij
w pamięci przepastnej głębi.
Zniknij, przepadnij,
gdzie życia ślady
odkrywał ostatni przechodzień,
kiedy na Rynku
słyszałam hejnał
ostatniej naszej ballady.
Odwiedź raz jeszcze,
granice, na których
dawno zostały zatarte
jakieś symbole,
kiedyś tak ważne,
jak rozdawane karty.
Aby