Z listu do redakcji „Tomik Nie przysypuj gruszkami popiołu Jakuba Domoradzkiego to m.in. filozoficzne rozważania o koncepcji człowieka w poszukiwaniu swojego kairos i diamentu na dnie popiołu. Jeśli wiersz ma być rozżarzonym do białości kawałkiem sumienia, to wiersze J. Domoradzkiego takie są. Do wi...
Woła mnie ciemność. Daję ci wieczność – akt 1
4.00 / 5.00
- Wydawca:
- Initium
- Kategoria:
- Obyczajowe i romanse
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-62577-67-5
- Rok wydania:
- 2018
- Słowa kluczowe:
- armagnac
- ciemność
- daję
- drogi
- krewni
- mecenasa
- mintze
- pełna
- poznaje
- przesycona
- tylko
- wieczność
- woła
- zwrotów
- mobi
- kindle
- azw3
- epub
Jeżeli nie widzisz powyżej porównywarki cenowej, oznacza to, że nie posiadamy informacji gdzie można zakupić tę publikację. Znalazłeś błąd w serwisie? Skontaktuj się z nami i przekaż swoje uwagi (zakładka kontakt).
Kilka słów o książce pt. “Woła mnie ciemność. Daję ci wieczność – akt 1”
Armagnac Jardineux, potomek plantatorskiej rodziny z Luizjany, udaje się w podróż do Europy, by zdobyć wykształcenie i posmakować rozrywek Starego Kontynentu. Tymczasem wojna secesyjna pustoszy Południe, pochłaniając rodzinny majątek i na zawsze oddzielając go od bliskich. Wkrótce zarówno jego krewni, jak i rodzinna fortuna pozostają tylko wspomnieniem.
Pozostawiony sam sobie w Londynie, Armagnac topi smutki w alkoholu. Jedyne, co potrafi i czym może zarobić na życie, to z wirtuozerią grać na fortepianie. Właśnie dzięki tej umiejętności poznaje młodego skrzypka, Lothara Mintze, oraz jego mecenasa − lorda Huntingtona. Wyniesieni z rynsztoka wprost na salony, muzycy szybko zdobywają uznanie i zaczynają się pławić w uwielbieniu śmietanki towarzyskiej, uzależniając się od luksusów i cielesnych przyjemności.
Armagnac jednak niezbyt długo cieszy się nowym, pełnym przyjemności życiem – wkrótce odkrywa, że dawna tajemnica związała losy jego babki, Blanche Avoy, z lordem Huntingtonem. Lektura pamiętnika Blanche zasiewa w sercu pianisty ziarno niepokoju. Czy to możliwe, by jego babka wiele lat temu opisywała tego samego mężczyznę, który teraz bawi się jego losem? Czy młodemu muzykowi uda się uwolnić od Huntingtona, gdy pozna jego mroczne tajemnice?
Bohater nawet nie wyobraża sobie, jak wysoka jest cena sławy…
Woła mnie ciemność to przesycona emocjami i pełna erotycznego napięcia powieść drogi, zapis moralnego upadku i wędrówki ku zagładzie początkowo niewinnego bohatera, który porzuca wpojone mu za młodu ideały. Rozbrzmiewająca muzyką i przepojona gotycką atmosferą historia, nawiązująca do klasycznych powieści grozy − z bohaterami, w których można się zakochać już od pierwszych stron − gwarantuje mnóstwo zwrotów akcji i kunsztowną ucztę dla zmysłów!
Woła mnie ciemność jest pierwszym tomem cyklu Daję ci wieczność.
KSIĄŻKA ZAWIERA TREŚCI NIEODPOWIEDNIE DLA NIEPEŁNOLETNICH ORAZ TAKIE, KTÓRE MOGĄ URAZIĆ DOROSŁYCH
Polecane książki
Zaczytaj się w nowej serii komedii obyczajowych Marty Radomskiej!
Majka ma jedną wadę, która znacząco wpływa na jej życie uczuciowe: nie potrafi podrywać facetów. A nie ma nic gorszego niż bierne czekanie na pierwszy krok z ich strony. Większość z nich sprawia wrażenie, jakby przyszli na świat z pie...
Prawo rzymskie od podszewki
Szukasz podręcznika, który w przystępny sposób obrazuje zagadnienia z zakresu prawa rzymskiego? Chcesz zrozumieć rzymską jurysprudencję, a przy tym poznać jej związki z teraźniejszością? Świetnie trafiłeś! Książka Wojciecha Dajczaka, Tomasza Giaro i Franciszka Long...
Ta historia dzieje się tu i teraz. Jej bohaterowie wkraczają w dorosłość w 1980, który w zbiorowej świadomości Polaków zapisał się jako początek przełomu. Żyją w równoległych, zupełnie odmiennych światach. Tolek Tolak, monter konstrukcji stalowych, jest warszawiakiem, a dokładniej grochowiakiem z dz...
Chcę odrobić lekcje z góry mi zadane
Przestać dźwigać brzemię błędów
Które przeze mnie wydane
Pojąć sens miłości danej tu na ziemi
Która moją Świata cząsteczkę odmieni...
— Jaki kolor mają marzenia? — Jasnoróżowy. — Dlaczego? — Nie wiem. Ta rozmowa miała miejsce dość dawno, w parku na ławce, a On po raz kolejny porównał sytuację z kolorem. — Dlaczego tak o tym myślisz? — zapytałam. — Kolorami? Nie wiem. — spojrzał na drzewo obok. — Tak jest mi łatwiej....